MODERATION

Para po ito sa kaalaman ng lahat na nais magcomment dito.. sa mga kaibigan at mambabasa ng blog kong ito.. Nais ko lang po ipaalam sa inyo lalo na sa mga nagnanais na magbigay ng mag comment o magbigay ng mga opinion sa mga sinusulat ko.. Sinadya ko po talaga na lagyan ng moderation ang aking comment box dahil po ito sa mga taong walang itiketa o walang disiplina sa sarili at pagsasalita..

Ang lahat po ng nagbibigay ng comment sa mga sinusulat ko ay nire-review po muna ng may ari ng blog na ito upang hindi po magtagumpay ang mga spammer o mga pasaway na gumagamit po ng mga malalaswang mga salita at masasamang salita sa kanilang mga comment. Kung halimbawang nais mong mag comment pagkatapos po ninyong isulat ang inyong opinion klick lang po ninyo ang POST COMMENT then hayaan na po ninyo dahil ako po bilang nagsusulat dito nire-review ko po muna ang inyong mga isinusulat... Kung halimbawang ang sinulat ninyo ay malinis na pagsasalita negative man o positive sa author huwag po kayong mag alala ang opinion po ninyo ay aking ipa-publish maghintay lang po kayo ng dalawa , tatlong araw kapag nag online ako dito ay maipa-publish na po ang inyong comment basta tandaan lang po ninyo kung anong title ng post ko kayo nag comment para madali po ninyo mahanap sa pagbabalik ninyo dito.

Negative man o positive ang inyong comment ok lang po sa akin sigurado ipa-publish ko po ang inyong comment basta wala lang mga malalaswa at masasamang salita sigurado mapa-publish ko po ang inyong opinion. Salamat po ng marami sa inyo pagbisita dito sa aking blog mabuhay po tayong lahat.

MARUNONG KA BA MAHIYA

Ang  isusulat  ko  ngayon  ay  tumutugma  din  sa  nauna  ko  ng  naisulat  dito  sa  aking  blog  na  may  titulo  na  "Kilalanin  mo  muna  ang  iyong  sarili".

Napakalaking  bagay  din  para  sa  akin  ang  pagsusulat,  dahil  dito  ko  naisisiwalat  ang  mga  laman  ng  aking  isipan  mga  bagay  na  nakikita  kong  ginagawa  ng  isang  tao.  May  mga  tao  din  kasing  hindi  natin  pwedeng  pagsabihan  ng  harapan  sa  mga  mali  nilang  ginagawa  para  makaiwas  sa  samaan  ng  loob  iwas  nalang  at  dito  ko  nalang  sasabihin.

Hindi  naman  ako  perpektong  tao  at  alam  ko  din  naman  na  may  nagagawa  din  minsan  akong  hindi  maganda  sa  kapwa  kung  meron  man  sinisiguro  kong  hindi  ako  nanlalamang  ng  kapwa.

Matagal  na  akong  nakakakita  ng  mga  taong  mahilig  talaga  manglamang  ng   kapwa.  Hindi  ko  lang  talaga  alam  kung  hindi  ba  talaga  nila  alam  ang  kanilang  mga  ginagawa  o  baka  naman  sinasadya  na talaga  nilang  manlamang  ng  kapwa.  Pero  kung  ako  ang  tatanungin  may  mga  tao  naman  talagang  mapanlamang  ng  kapwa. 

Maaring  sabihin  natin  na  maliit  lang  naman  na  halaga  pero  para  sa  akin  hindi  iyon  ganon,  may  mga  bagay  din  naman  na  maliit  sa  una  pero  kung  madalas  nagiging  abusado  na.  

Ganito  po..  kayo  na  ang  bahalang  mag-isip.

Ang  totoo  marami  talagang  ganitong  tao,  mga  abusadong  tao,  mga  mapagsamantala  sa  kahinaan  at  kabaitan  ng  kapwa.  Yun  bang  habang  pinagbibigyan  mo  sila  lalong  umaabuso.  Hindi  ko  na  nga  alam  kung  anong  klaseng  mga  ugali  meron  ang  mga  taong  ito  kung  mga  abusado  lang  ba  o  mga  mapagsamantala  lang  talaga  o  talagang  magugulang  na  talaga.  Bwisit!

Tungkol  ito  sa  bisyo  nating  paninigarilyo.

May  mga  nakasama  na  ba  kayong  mga  taong    palahingi  ng  sigarilyo?  Maaring  may  kilala  na  kayong  ganyang  tao  ang  tawag  ng iba  diyan  "BURAOT".

May  mga  taong  nagsasabi  na  titigilan  na raw  nila  ang  kanilang  paninigarilyo  pero  ang  nangyayari   yung  pagbili  pala  nila  ng  sigarilyo  ang  natigil  at  hindi  yung  paninigarilyo  hingi  nalang  sila  ng  hingi. 

May  alam  din  akong  mga  taong  itinatago  ang  sarili  nilang  sigarilyo  at  kung  makakahingi  nanghihingi  muna.

May  mga  tao  din  na  international  ang  brand  ng  sigarilyo  yung  kahit  anong  meron  yung  mahihingan  menthol  man  o  filter  iyon  din  ang  sinisigarilyo  ang  mahalaga  makahingi.

Meron  din  yung  taong  galing  na  nga  sa  labas  hindi  pa  bibili  ng  sigarilyo  tapos  pagdating  sa  loob  ng  kumpanya  hahanap  ng  mahihingian.

Dito  naman  sa  amin  mga  regular  na  nga  sa  trabaho  hindi  pa  makabili  ng  sariling  sigarilyo  kung  sino  pa  yung  contractual  na  mas  maliit  ang  sahod  siya  pa  ang  madalas  na  hinihingian  ng  sigarilyo.  Yung  ibang  regular  din  sa  trabaho  naman  nakatago  lang  sa  drawer  yung  sigarilyo  hingi  rin  ng  hingi  ng  sigarilyo.

Alam  na  nga  nilang  may  bisyo  silang  paninigarilyo  ayaw  nilang  bumili  ng  sarili  nilang  sigarilyo  at  umaasa  nalang  lagi  sa  hingi.  Ang  masakit  ang  bisyo  nilang  paninigarilyo  iba  pa  ang  sumasagot.  Bakit  hindi  nalang  nila  tigilan  ang  kanilang  bisyo  kung  hindi  rin  lang  naman  nila  kayang  sustentuhan  ang  kanilang  bisyo  at   iaasa  nalang  nila  lagi  sa  iba.

Maaaring  ang  alam  nila  hindi  na  sila  napapansin  sa  ginagawa  nila  ang  hindi  nila  alam  ako  at  ang  kaibigan  ko  ang  nag  dadaingan  ng  mga  sama  ng  loob  tungkol  sa  inyong  mga  abusadong  tao.  Kung  inaakala  ninyong  hindi  namin  kayo  napupuna  sa  ginagawa  ninyo  "YON  ANG  AKALA  NINYO"  sana  mabasa  ninyo  itong  blog  ko  para  malaman  ninyo  na  hindi  na  natutuwa  ang  mga  taong  inaabuso  ninyo  pagtalikod  na  pagtalikod  palang  ninyo  minumura  na  kayo!  May  mga  tao  lang  talaga  na  hindi  makatangi  sa  inyo  iyon  naman  ang  sinasamantala  ninyo.  Hindi  lang  ako  makapagsalita  sa  inyo  dahil  hindi  kayo  sa  akin  nanghihingi  ng  sigarilyo  dahil  alam  na  ninyo  na  wala  kayong  mahihingi  sa  akin.  

Eto  ang  masakit  at  talagang  napakasakit  at  nakakabwisit...

Isang  regular  ang  katatangap  pa  lang  ng  mahigit  sa  16,000  na  13  month  pay  kahapon  tapos  kangina  nanghihingi  nanaman  ng  sigarilyo.  Diyos  ko  po!  Isang  kahang  sigarilyo  hindi  makabili  bwisit!  Alam  nyo  bang  muntik  ko  ng  hindi  makontrol  ang  aking  sarili?  Ang  tagal  naming  nagkatinginan  ng  aking  kasama  at  alam  kong  alam  na  alam  ng  kasama  ko  kung  ano  ang  tumatakbo  sa  isipan  ko.  Pagtalikod  at  habang  papalayo  nung  tao  hindi  humihiwalay  ang  aking  paningin  sa  kanya  at  sabay  na  bumubuka  ang  aking  bibig  ng  pabulong  sabay  balik  ng  mata  ko  sa  kasama  ko.  Alam  ko  nabasa  ng  kasama  ko  ang  palihim  na  naging  reaction  ko  sa  taong  nanghingi  ng  sigarilyo.

Kaya  napilitan  na  akong  isulat  dito  ang  tungkol  sa  inyong  mga  abusado  at  sana  mabasa  ninyo  ito  kung  hindi  man  kayo  matama-tamaan  ng  kidlat  sigurado  dito  baka  sakali  tamaan  kayo!

Sinasamantala  ninyo  ang  kababaan  ng  isang  tao, sinasamantala  at  inaabuso  na  talaga  ninyo  ang  kabaitan  ng  isang  tao.  Alam  ko  hindi  masakit  ang  isang  stick  lang  na  sigarilyo  ang  nahingi  ninyo..  Ang  masakit  ay  kung  bakit  may  mga  taong  tulad  ninyo  na  said  na  talaga  ang  ugaling  pagiging  abusado  at  mapagsamantalang  tao  ninyo.

Iniisip  ninyo  siguro  na  hindi  napapansin  ang  ginagawa  ninyong  palaging  humihingi  ng  sigarilyo  ng  mga  taong  nasa  paligid  ninyo  o  kaya  iniisip  ninyo  na  walang  nakakahalata  sa  mga  ginagawa  ninyo  kaya  patuloy  at  patuloy  kayong  nanamantala  sa  inyong  kapwa.  Palagay  ko  nga  na  ang  alam  ninyo  ay  hindi  kayo  nahahalata  sa  pagiging  abusado  ninyo  dahil  walang  mga  taong  sumisita  sa  ginagawa  ninyo.    

Nagtataka  lang  ako...

Talaga  bang  hindi  ninyo  alam  ang  inyong  mga  ginagawa?  o  talagang  sinasadya  ninyong  manglamang  ng  kapwa?

Hindi  nyo  rin  ba  alam  na  nagiging  abusado  na  kayo? 

Hindi  ba  ninyo  alam  na  mali  ang  inyong  mga  ginagawa?  Yung  palagi  nalang  kayong  hingi  ng  hingi  ng  sigarilyo.

Hindi  nyo  ba  kayang  bumili  ng  isang  kahang  sigarilyo?

Hindi  ba  kayo  naaawa  sa  taong  lagi  ninyong  ginagatasan  ng  sigarilyo  ninyo?

Hindi  nyo  ba  kayang  tumigil  sa  kahihingi  ng  sigarilyo?

Hindi  ba  kayo  marunong  mag  isip?
Palagay  ko  nga  dahil  hindi  ninyo  naiisip  na  masyado  na  kayong  abusado.  Hindi  nyo  rin  naiisip  na  may  nakakahalata  na  sa  inyo  sa  palagiang  paghingi  ninyo  ng  sigarilyo  o  maari  rin  naman  na  alam  nyo  ng  may  nakakahalata  na  sa  ginagawa  ninyo  pero..  patapangan  nalang  talaga  ng  apog  noh?  

Kaibigan...
Maaaring  sabihin  mo  sa  akin  na maliit  lang  na  bagay  ang  sigarilyo  para  umabot  pa  tayo  sa  hindi magandang  pagkakaunawaan.  Alam  ko  maliit  lang  na  bagay  lang  yan  pero.. alam  mo  ba  simpleng  bagay  lang  pero  hindi  pa  natin  mabili.  Ang  nais  ko  lang  naman  na  ipaalam  sa  inyo  na  masyado  na  tayong  nagiging  mapagsamantala  sa  kahihingi  at  hindi  narin  maganda  ang  nagiging  imahe  natin  sa  iba.  Lagi  sana  nating  iisipin  na  pare-parehas  lang  naman  na  may  trabaho,  pare-parehas  din  tayong  nangangailangan  ng  sigarilyo.  Bumibili  kami  ng  sigarilyo  dahil  kailangan  ng  sarili  namin  dapat  bumili  din  naman  kayo  ng  sarili  ninyo.  Para  sa  akin napakapangit  namang  tingnan  na  iasa  pa  natin  sa  ibang  tao  ang  bisyo  natin.  Minsan  hinihintay  lang  naman  namin  ang  panahon  na  magkukusa  din  kayong  titigil  sa  kahihingi  pero  parang  hindi  na  darating  ang  panahon  na  maiisipan  ninyong  mali  ang  ginagawa  ninyo.  Palagay  ko  ito  na  ang  panahon  para  marinig  narin  ninyo  ang  aming  mga  reaction  sa  inyong  mga  ginagawa.

Simple  lang  kaibigan..  Kung  hindi  natin  kayang  sustentuhan  ang  ating    bisyo  mas  makabubuting  itigil  nalang  natin  ang  ating  bisyo.

Alam  mo  ba  na  kahit  na  anong  gandang  lalaki  natin  nawawala  pati  ang  respeto  at  paghanga  ay  kasabay  ding  nawawala  kapag  napalitan  ng  imaheng  hindi  maganda.

Tulad  ko..  Sa  mga kasamahan  ko  sa  trabaho  alam  kong  napapansin  ninyo  na  nagiging  mailap  ako  sa  inyo  gustuhin  ko  mang  maging  malapit  ako  sa  inyo  pero  hindi  ko  magawa,  gustuhin  ko  mang  maging  kaibigan  ko  kayo  pero  hindi  ko  magawa,  gustuhin  ko  mang  makipagkwentuhan  sa  inyo  pero  hindi  ko  rin  magawa.  Umiiwas  lang  talaga  ako  hindi  dahil  ayokong  magbigay  ng  sigarilyo,  umiiwas  ako  dahil  ayokong  pati  ako  mabibiktima  ng  mga  abusadong  tao.  

Di  bale  nang  tamad  basta  marunong  ka  lang  mahiya.

NAKARAAN

Gusto  ko  lang  mag  react  tungkol  dito..  Ayoko  ko  lang  mapahiya  yung  tao kaya  dito  ko  nalang  isusulat  ang  opinion  ko,

Ayon  sa  taong  nagsalita..  " Ang  nakaraan  ay  hindi  ko  na binabalikan,  ano  man  ang  problemang  kinakaharap  ko  ngayon  ay  aking  haharapin  na  may  tatag,  dahil  ang  pagiging  matatag  ay  ang  paghamon  at  pagharap  sa  mga  hinaharap".  

Hindi  ko  alam  kung  ano  ang  pakahulugan  nung  tao  sa  salitang  "binabalikan".  Maaring  ang  kahulugan  niya  ay  ang  pag  alala  sa  nakaraan  o  isipin  lagi  ang  nakaraan.

Pero  para  sa  akin  mali  ang  gamitin  ang  salitang  "binabalikan"  dahil  wala  namang  sino  mang  tao  ang  nakababalik  sa  nakaraan  at  wala  din  taong  hindi  makaalala  sa  nakaraan.  Ang  nakaraan  ay  inaalala  at  hindi  nababalikan.

Ganon  pa  man  nais  ko  na  ring   itama  ang  ganyang  paniniwala  na  ang   "pagiging  matatag  daw  ay  base  sa  paghamon  sa  hinaharap.  Ang  pagiging  matatag  ay  resulta  po  ng  nakaraan  at  hindi  ng  hinaharap.

Para  sa  akin..  Ang  mga  nakaraan  ay  kailangan  din  nating  inaalala  dahil  dito  natin  nakita  ang  ating  mga  pagkakamali.  Ang  mga  nakaraan  ay  kailangang  hindi  natin  winawaglit  sa  ating  isipan  upang  sa  mga  darating  na  mga  araw  ay  hindi  ka  na  muling  luluha  sa  parehas  na  dahilan.  Ang  ating  mga  nakaraan  ang  ating  magiging  gabay  upang  hindi  na  muling  magkamali  at  ang  nakaraan  ang  nagturo  sa  atin  upang  matutong  maging  matatag  sa  mga  hinaharap.

Maaring  marami  sa  atin  ang  hindi  nakakaalam  na  ang  lahat  ng  nasa  buhay  natin  ngayon  kasama  ng  lahat  ng  iyong  talino  at  kaalaman  ay  bunga  lahat  ng  iyong  nakaraan.  Pag  masdam  mo  ang  iyong  sarili..  yan  ang  resulta  ng  iyong  nakaraan.  Nandiyan  ka  ngayon  sa  kinakatayuan  mo  yan  ay  bunga  ng  lahat  ng  nagawa  mong  mga  desisyon.  Kung  hindi  mo  aalalahanin  ang  iyong  mga  nakaraan  hindi  mo  rin  maaalala  ang  mga  mali  at  tama  mong  nagawa,  hindi  mo  maipapaliwanag  ng  tama  sa  mga  batang  ngayon  pa  lamang  nila  tatahakin  ang  mga  daang  nadaanan  mo na.  Kaya  mahalaga  din  na  lagi  nating  alalahanin  ang  mga  nakaraan  dahil  yan  naman  ang  magiging  gabay  ng  mga  batang  ayaw  mong  maligaw  ng  landas.

Sabi  nga...  Kung  gusto  mong  makita  ang  iyong  nakaraan,  tingnan  mo  ang  iyong  sarili  ngayon  yan  ang  resulta  ng  iyong  nakaraan  at  kung  gusto  mo  namang  malaman  ang  iyong  hinaharap,  tingnan  mo  din  ang  sarili  mo  ngayon  nakikinita  mo  na  ang  kung  ano  ang  iyong  hinaharap.

LOVE YOURSELF

Madalas  kong  naririnig  sa  mga  tao  ang  pangunahing  ina-advise  nila  sa  mga  kaibigan  na  nakakaranas  ng  mga  problema  ang  salitang  "love yourself".  Kahit  dito  sa  net  madalas  din  akong  nakakabasa  ng  mga  ganyang   payo.

Sinubukan  ko  silang  tanungin  kung  sa  realidad  paano  mo  mamahalin  ang  iyong  sarili?  Wala  naman  silang  maisagot.

Paano  maipapaliwanag  ang  salitang.. "mahalin  mo  muna  ang  iyong  sarili".

Ganito  po..

Merong  magkasintahan, madalas  silang  nagkakaroon  ng  hindi  pagkakaunawaan,  kadalasan  sinasaktan  ang  damdamin  ng  babae,  madalas  pinapaiyak  ng  lalaki  ang  kanyang  kasintahan.  Dahil  sa  laki  ng  pagmamahal  ng  babae  sa  lalaki  handa  niyang  tiisin  ang  lahat  ng  pasakit  na  dulot  sa  kanya  ng  lalaki.  Ano  mang  hirap  at  sakit  ang  nararanasan  ng  babae  sa  piling  ng  lalaki  ay  kanyang  pinagtitiisan,  kahit  pa  saktan  ng  lalaki  ang  buong  pagkatao  ng  babae  ay  kanyang  titiisin alang - alang  sa  pagmamahal  niya  sa  lalaki.

Lumalabas  na  mas  mahal  ng  babae  ang  ibang  tao  kaysa  sa  kanyang  sarili,  kahit  na  napapabayaan  na  niya  ang  kanyang  sarili  alang - alang  sa  pagmamahal  niya  sa  ibang  tao.  Mas  inuuna  niyang  mahalin  ang  ibang  tao  kaysa  sa  kanyang  sarili.

Sabi  nga  sa  tanong  ko  sa  itaas.. "Sa  paanong  paraan  mo  mamahalin  ang  iyong  sarili"?

Huwag  mong  hayaan  na  lagi  kang  pinapaiyak,  huwag  mo  hayaang  ikaw  lagi  ang  sinasaktan,  huwag  mong  hayaan  na  ikaw  lagi  ang  nagtitiis  at  huwag  mong  hayaang  ikaw  nalang  lagi  ang  lumuluha.  Kung  uunahin  mong  mahalin  ang  iyong  sarili  kaylan  man  hindi  mo  dadanasin  ang  laging  sinasaktan  at  pinaluluha.

LONG DISTANCE RELATIONSHIP

Walang  kamatayang  usapin  ito  kahit  saang  umpukan  lalo  na  dito  sa  internet  o  sa  facebook.

Marami  ang  mga  nagtatanong  tungkol  sa  long  distance  relationship  kung  ano  ang  magandang  gawin  upang  maging  matibay  ang  pagmamahalan  ng  dalawang  magkasintahan  o  mag-asawa  na  milya-milya  ang  pagitan.

Dati  narin  akong  ofw  at  nakaranas  din  ng  long  distance  relationship.  Sa  aking  asawa  o  sabihin  na  nating  nagkaroon  din  ako  ng  kasintahan  sa  ibang  bansa.

Wala  naman  talagang  matibay  na  sandata  o  matibay  na  relasyon  kapag  ang  isa  ay  gusto  talagang  magloko  depende  lang  talaga  sa  ugali  ng  tao.  Mga  taong  walang  iniisip  kungdi  ang  sarili  lamang  kahit  pa  magkaloko-loko  ang  buhay  ng  pamilya.

Ayon  sa  naging  karanasan  ko,  totoong  mahirap  labanan  ang  maging  malayo  sa  isa't-isa,  marami  ang  hindi  nagkakatuluyan,  yung  iba  naman  hindi  tumatagal  bilang  magkasintahan.

Bakit  nga  kaya?  
Pagmamahal?  Oo  kailangan  talaga  ang  pagmamahal  sa  isa't - isa.  Pero  hindi  ako  naniniwala  na  kailangan  ng  "pagtitiwala"  sa  isa't - isa.  Sabihin  na  nating  may  tiwala  ka  nga  sa  kanya  kung  talagang  gusto  na  niyang  layuan  ka  wala  kang  magagawa  dahil  hindi  kayang  hadlangan  ng  tiwala  mo  ang  lahat  ng  gusto  niyang  gawin.

Ano  mang  maging  problema  ng  mag  asawa  andiyan  lagi  ang  pag  unawa  ng  isa't-isa  ano  man  ang  sabihing  dahilan  ng  isa  kahit  puro  kasinungalingan  na  ang  dinadahilan  ng  isa  ay  andon  parin  ang  magandang  pagsasama  nilang  dalawa.

Dito  tayo  sa  kalagayan  ng  magkasintahan  pa  lamang..

Sa  magkasintahan  ang  long  distance  relationship  ang  pinakamahirap  sa  lahat,  maraming  mga    magkasintahan  ang  nagkakahiwalay  at  nasisira  dito.  Depende  na  lamang  kung  ang  magkasintahan  ay  malalim  na  ang  pinagsamahan  at  may  tunay  na  pagmamahalan  sa  isa't-isa.  Mahirap  ng  paghiwalayin  ng  landas  kahit  pa  sila  makaranas  ng  long  distance  relationship  dahil  kilala  na  nila  ang  ugali  ng  bawat  isa,  di  katulad  ng  bago-bago  pa  lang  sila  naging  magkasintahan  tapos  magkakalayo  sa  isa't-isa,  lalo  na  yung  sa  net  lang  nagkakilala  at  sa  net  din  nabuo  ang  pagmamahalan  yan  ang  madaling  wasakin  ng  long  distance  relationship.

 Sa  dalawang  magkasintahan  na  magkalayo  ng  lugar  importante  ang  pakikipag-usap.

Ang  ganda  ng  pakikipag-usap  ang  pinakamabisang  sandata  para  hindi  ka  hiwalayan  ng  iyong  kasintahan  na  nasa  malayong  lugar. Kailangan  "hindi  ka  boring  na  kausap"  sa  telepono  man  o  sa  camera  kapag  kayo  ay  nag-uusap  importante  na  magkaroon  lagi  ng  buhay  ang  inyong  pag  uusap  laging  may  tawanan,  may  biruan  upang  hindi  ka  niya  pagsawaang  kausap.  Kailangan  laging  may  bago  kayong  pinag  usapan,  kailangan  hindi  ka  nauubusan  ng  mga  bagay  na  interesado  siyang  pag  usapan,  kailangan  may  napupulot  din  siyang  magagandang  bagay  mula  sa  mga  kinukuwento  mo  dahil  sa  pamamagitan  ng  mga  binibigkas  mo  ay  unti-unti  ka  niya  nakikilala,  unti-unti  nakikilala  niya  ang  tunay  na  pagkatao  mo  lalo na  kung  sa  net  lang  kayo  nagkakilala  at  sa  net  din  nabuo  ang  inyong  pagmamahalan.

Mahalagang  aspeto  ng  isang  tao  ang  maganda  at  masayang  kausap  sa  tulad  ninyong  nasa  malalayong  lugar  na  nakakaranas  ng  kalungkutan.  Makatagpo  man  siya  ng  mga  bagong  kakilala  siguradong  panandalian  lamang  ang  kanilang  pagkakakilala  dahil  hahanap-hanapin  parin  niya  ang  kakaiba  mong  istilo  sa  pakikipag-usap  kung  saan  siya  nagiging  masaya  at  mas  komportable.

Kung  hindi  nasisiyahan  sa  pakikipag-usap  sa  iyo  ang  iyong  kasintahan  na  nasa  malayong  lugar   mawawalan  siya  ng  oras  at  obligasyon  na  kausapin  ka  sigurado  hahanap at  hahanap  siya  ng  taong  masayang  kausap.

Sa  long  distance  relationship  tanging  pakikipag  usap  lamang  nakasalalay  at  siyang  magbibigkis  at  magpapatatag  ng  inyong  pagmamahalan.

Kung  sa  pakikipag usap  napapasaya  mo  ang  iyong  kasintahan  na  nasa  malayong  lugar  diyan  uusbong  ang  kanyang  pagmamahal  daan  para  lagi  siyang  maglaan  ng  oras  at  obligasyong  kausapin  ka.

PAANO MAG TIPID

Marami  narin  akong  napagtanungan, mga  taong  sanay  sa  pagtitipid  at  ayon  sa  kanila  maraming  paraan  kung  paano  makakapagtipid.

Unang - una  kailangan  desidido  ka  daw  talagang  mag tipid,  kailangan  din  daw  na  marunong kang  mag budget  ng  lahat  ng  pangangailangan  sa  araw - araw  at  lagi  ang  dumaan  sa  mga lugar  na  nakakakita  ka  ng  mga  bagay  na  nakakatuksong  bilhin  dahil  isang  bagay  na makakasira  sa  plano  mong  magtipid.

Iwasan  din  ang  masyadong  magarbo  sa  mga  pagkain  at  matuto  tayong  maging  praktikal  sa  lahat  ng  bagay  kung  anong  meron  ka  pag tsagaan,  matuto  tayong  tangkilikin  ang  mga  bagay  kung  saan  tayo  makakamura  sa  mga  gadget  man  o  sa  mga  kasuotan.   Kung  makakaiwas  iwasan  muna  ang  mga  kaibigan  o  kabarkada  andiyan  kasi  ang  mga  happenings  kung  saan  mapapasubo  kayo  sa  gastusan,  sa pagkain,  inom,  pamasahe  at  marami  pang  mapagkakasunduan  ng  barkada  at  iwasan  din  ang  lahat  ng  mga  bagay  na  nakasanayan  sa  mga  nakalipas  na  mga  araw  tulad  ng  sugal,  tong-its,  bingo  at  softdrinks,  kung  dati  ay  di  ka  makakain  ng  walang  softdrinks  ngayong  kailangan  mong  mag  tipid  kailangan  matuto  ka  ng  kumain  ng  walang  softdrinks  at magtyaga  sa  tubig  nalang.  Kung  dati  ay  palalabas  ka  ng  bahay  ngayon  ay  matuto  ka  naring  huwag  lumabas  at  manahimik  sa  loob  ng  bahay  at  ibuhos  ang  lahat  ng  oras  sa  mga  gawaing  bahay.

Alam  nyo..  tama  at  totoo  ang  lahat  ng  ipinayo  nila  sa  akin.  Alam nyo  ba...?  Ginawa  ko  ang  lahat  ng  naipayo  sa  akin  tungkol  sa pagtitipid  at  totoo  po  ang  laki  ng  natipid  ko  sa  aking  pera  at  alam  po  ninyo..  ang  laki  din  ng  itinanda  ko  sa  itsura.

Biruin   ninyo  sa  loob  ng  isang  buwan  lang  na  hindi  ako  lumabas  ng  bahay  at  hindi  uminom  ng  softdrinks  sa  araw-araw,  hindi  sumasama   sa   mga  happenings  ng  barkada  at  umiwas  sa  inom  na  dati  kong  ginagawa,  at   hindi  na  rin  ako  bumibili  ng  medyo  mahal  pero  masasarap  at  masusustansyang  pagkain . Pagkatapos  ng  isang  buwan  napansin  ko  sa  salamin  ang  dami  ko  ng uban  sa  buhok,  at  nakita  ko  ang  pangangatawan  ko  lumiit,  pati  yung  buntot  ko  lumiit  din  kainis.

Kayo nalang po ang magtipid!
Taga  payo  nalang  din  ako.

RESUME NG PAGKATAO KO

WHO  AM  I

Naniniwala  ba  kayo  na  may  mga  taong  hindi  nila  kilala  ang  kanilang  sarili?

Ang  totoo  ay  wala,  walang  taong  hindi  nakakakilala  sa  kanilang  sarili,  ang  kailangan  lang  talaga  natin  ay  matuto  tayong  tumangap  ng  katotohanan.  Likas  lang  talaga  sa  tao  ang  hindi  tumatangap  ng  katotohanan.  Kahit  alam  nilang  sinungaling  sila  pero  ayaw  nilang  tangapin  na  sinungaling  silang  tao.

Eto  ang  resume  ng  aking  pagkatao.

Bilang  anak  sa  aking  ama..
Malapit  ako  sa  aking  ama,  lagi  kong  ka-kwentuhan  ang  aking  ama,  lagi  kong  kabiruan  ang  aking  ama,  hindi  ko  inaaway  ang  aking  ama  at  hinding - hindi  ko  pinagsa-salitaan  ng  masasakit  na  salita  ang  aking  ama,  mahal  ko  ang  aking  ama.

Bilang  anak  sa  aking  ina..
Madalas  ko  kabiruan  ang  aking  ina,  hindi ako  sumasagot  ng  pabalang  sa  aking  ina,  hindi  ko  rin  pinagsasalitaan  ng  masasakit  na  salita  ang  aking  ina,  inaamo  ko  ang  aking  ina  kung  siya'y  nagagalit  o  nagtatampo  sa  akin,  mahal  ko  ang  aking  ina.

Bilang  kapatid  sa  aking  mga  kapatid..
Bunso  akong  kapatid,  lima  ang  mga  kapatid  kong  babae,  apat  naman  kaming  mga  lalaki.  Kasundo  ko  ang  lahat  ng  kapatid  kong  babae,  ako  ang  madalas  na  nagpapatawa  sa  kanila,  kung  ako  ang  nakakaluwag  hindi  ko  sila  kayang  tiisin  at  hinding - hindi  ko  sila  kayang  pagdamutan,  hanggat  kaya  ko  magbigay,  nagbibigay  ako  sa  kanila  dahil  hindi  ko  rin  sila  kayang  nakikitang  umiiyak.  Lahat  ng  naibibigay  ko  sa  iba  kong  mga  kapatid  na  babae  hindi  ko  na  sinisingil  sa  kanila,  dumadating  man  ang  pagkakataon  na  hindi  naiiwasan  medyo  nagigipit  din  ako  minsan  at  nakakaramdam  ako  ng  pagtatampo  sa  kanila  pero  hindi  ko  nagagawang  magsalita  at  isumbat  sa  kanila  ang  ano  mang  mga  bagay  na  naibigay  ko  sa  kanila  noon.  Hindi  ko  ugali  ang  humingi  ng  tulong  sa  aking  mga  kapatid,  kahit  hanggang  ngayon  kapag  bumibisita  ako  sa  kanila  gipit  man  ako  hindi  ko  nagagawang  humingi  sa  kanila  kung  bigyan  ako  salamat,  kung  hindi  ok  naman,  hindi  nalang  ako  umiimik  o  magsasalita  magpapaalam  nalang  akong  uuwi,  pero  ang  hindi  nila  alam  habang  ako'y  naglalakad  papalayo  umiiyak  ako,  tumutulo  ang  aking  mga  luha  habang  akoy  naglalakad  dahil  hindi  ko  rin  maiwasan  kaawaan  ang  aking  sarili,  inaagapan  ko  nalang  agad  na  punasan  ang  aking  mga  luha  upang  walang  ibang  makakita.  Kung  minsan  hindi  rin  naiiwasan  kung  nakakaramdam  ako  ng  konting  galit  sa  aking  mga  kapatid  na  babae  sa  hindi  rin  naiiwasang  mga  dahilan  kahit  minsan  hindi  ko  nagagawang  sila'y  komprontahin,  sigawan  o  awayin,  dahil  ayokong  nagkakaroon  kami  ng  tampuhan.  Kahit  nasa  kanila  man  ang  kasalanan  hindi  ko  parin  sila  kayang  pagalitan  o  awayin  dahil  hindi  ako  ang  taong  mahilig  mang-away  ng  kapatid.  Hanggat  kaya  kong  tumahimik  tatahimik  ako  wag  lang  kaming  magkaroon  ng  samaan  ng  loob.  Hanggang  ngayon  ako  lang  sa  mga  lalaki  ang  hindi  nagpapakita  ng  galit  sa  mga  kapatid  kong  babae.  Kahit  alam  kong  may  kakayahan  at  may  karapatan  din  naman  akong  gawin  sa  kanila  lalo't  may  kanya-kanya  at  sarili  na  kaming  buhay,  lalo  pa't  hindi  naman  sa  kanila  nangagaling  ang  aming  kinabubuhay  kaya  kong  gawin  ang  lahat  sa  kanila  pero  hindi  naman  ako  katulad  ng  iba  kong  kapatid  na  lalaki.

Sa  aking  mga  kapatid  na  lalaki,  minsan  hindi  naiiwasang  nagkakagalit,  nagkakatampuhan  at  nagkakasagutan  din.  Pero  nararamdaman  ko  akong  bunso  ang  mas  malaki  at  may  malawak  na  pang uunawa  sa  kanila,  ako  ang  may  malawak  na  pananaw  sa  kanila,  ako  ang  mas  malalim  magsalita  sa  kanila.  Kahit  sumasama  ang  loob  ko  sa  kanila  ako  ang  laging  lumalapit  para  mawala  ang  aming  samaan  ng  loob,  kahit  kaya  ko  rin  namang  makipagtigasan  sa  kanila  pero  nangingibabaw  lagi  sa  akin  ang  pakikipagkaibigan.  Lahat  sila  malalakas  uminom  ng  alak  ako  lang  ang  mahinang  uminom.

Bilang  ama  sa  aking  mga  anak..
Matapang  ako  sa  aking  mga  anak,  mahigpit  ako  minsan  sa  aking  mga  anak,  nakakatikim  sa  akin  ang  aking  mga  anak  lalo  na  kung  nawawalan sila  ng disiplina  at  pag-galang  sa  kapatid  at  sa  kanilang  ina,  sa  bawat  maling  ginagawa  binibigyan  ko  sila  ng  parusa  depende  sa  kasalanang  ginagawa,  ngayong  malalaki  na  sila  konting  salita  ko  lang  takot  na  sila,  tuwing  kumakain  kami  ng  agahan,  tanghalian  o  hapunan  doon  ko  isinasabay  na  pangaralan  sila  dahil  sa  aking  paniniwala  sumasabay  ang  aking  mga  pangaral  sa  mga  pagkaing  pumapasok  sa  kanilang  katawan  at  nasisiguro  ko  na  ang  mga  pangaral  ko  lang  ang  tanging  naririnig  sa  oras  ng  kainan, malayo  sa  TV  o  sa  alin  mang  ingay  na  maaring  umagaw  sa  kanilang  attensyon.  Madalas  kong  sinasabi  sa  kanila  ang  tama  at  mali,  madalas  ko  silang  pangaralan  na  may  kasamang  pakonsyensya  pipilitin  kong  patuluin  ang  kanilang  luha  habang  nangangaral  ako  sa  kanila.  Pilit  kong  ipakita  sa  kanila  kung  anong  ugali  meron  ako  upang  ako  ang  magsilbing  halimbawa  sa  kanila.

Awa  ng  diyos  yung  bunso  ko  binata  na  rin  ngayon  hindi  mapigil  sa  pagpu - pusoy  aba  humihingi  pa  sa  akin  ng  pang  taya.  (wala  narin  ako  magawa) nakikita  kasi  sa  akin.

Bilang  isang  asawa..
Mahal  ko  ang  aking  asawa,  lahat  ng  parte  ng  pagmamahal  ibinibigay  ko  sa  kanya.  Hindi  ako  nakikipagtaasan  ng  pride  sa  kanya,  mapagmahal  akong  asawa,  kapag  akoy  nasa  impluwensya  ng  alak  lalo  akong  nagiging  sweet  sa  kanya,  nagpapatugtug  ako  ng  mga  mellow  music  at  pilit  ko  siyang  isinasayaw  ng  sweet.  Minsan  nagkakagalit  man  kami  pero  ako  ang  laging  umuunawa  sa  kanya  may  kasalanan  man  siya  o  wala  ako  ang  laging  sumusuyo  sa  kanya,  hindi - hindi  ko  siya  kayang  saktan,  sigawan  o  pagbuhatan  ng  kamay  dahil  hindi  ko  siya  kayang  nakikitang  umiiyak  at  lalong  hindi-hindi  ko  siya  kayang  iwan  o  hiwalayan  para  lamang  sumama  sa  iba.  Minsan  hindi  man  maiwasan  dahil  lalaki  din  ako  nagkakagusto  din  ako  sa  iba  pero  hanggang  doon  lang  dahil  hindi  ko  siya  kayang  ipagpalit  sa  iba.  Lahat  ng  perang  kinikita  ko  sa  aking  pagtatrabaho  iniintriga  ko  sa  kanya  (noon  iyon),  minsan  kasi  mahigpit  humawak  ng  pera  ang  aking  asawa  kaya  natuto  narin  ako  magtago  ng  pang  tong - it,  isang  daan  lang  naman  kung  medyo  malaki - laki  ang  naiintriga  ko  sa  kanya  malaki  na  yung  dalawang  daan  iba  pa  yung  legal  na  pag - hingi  ko  sa  kanya  pang  laro.  he he he

Bilang  ako  sa  mga  taong  aking  nasa  paligid..

Pala-kaibigan  ako,  minsan  masaya  din  akong  kausap  dahil  yan  ang  alam  kong  kailangan  para  mapalapit  akong  lalo  sa  aking  mga  kaibigan.  Hindi  ako  mahilig  makipag-away  dahil  ang  laging  nasa  isipan  ko  "dapat  kaibigan  ang  hanapin  hindi  kaaway".  Mahalaga  sa  akin  yan  dahil  walang  taong  magpa-plano  sa  iyo  ng  masama.  Mahilig  akong  magkomento  minsan  sa  mga  taong  nakikita  kong  nakakagawa  ng  mali  sa  kapwa.  Kadalasan  may  mga  nagsasabi  sa  akin  na  masakit  daw  ako  magsalita  pero  sa  totoo  lang  hindi  naman  talaga  ako  masakit  magsalita  ang  katotohanan  lang  ang  masakit.  Prangka  kasi  akong  tao  alam  naman  natin  na  minsan  masakit  tangapin  ang  katotohanan  at  masakit  makarinig  ng  katotohanan.  Prangka  akong  magsalita  in  a  nice  way,  hindi  ako  mahilig  magsalita  ng  paligoy-ligoy  kung  nakita  kong  may  nagawa  kang  mali  magsasalita  ako  ng  deretsahan  sa  tao  kung  kinakailangan  akong  magsalita  pero  kung  wala  hindi  ako  nagsasalita  dahil  alam  ko  rin  naman  manahimik,  alam  ko  kung  kaylan  ako  pwedeng  magsalita,  alam  ko  rin  naman  kung  saan  ako  lulugar.

Hindi  ako  mahilig  humingi  ng  tulong  lalo  na  sa  ibang  tao,  madali  akong  masaktan  kung  hindi  ako  natutulungan  kahit  alam  kong  kaya  naman  akong  tulungan  pero  ni  minsan  hindi  ako  marunong  magtanim  ng  sama  ng  loob  sa  mga  taong  hindi  ako  natutulungan  dahil  alam  ko  naman  na  "HINDI  NILA  OBLIGASYON  NA  TULUNGAN  AKO".  Hindi  ako  katulad  ng  iba  na  kung  hindi  mo  natutulungan  ay  sila  pa  ang  may  ganang  magalit.

Hindi  ako  basta-basta  nagtitiwala  sa  tao,  binabasa  ko  munang  mabuti  ang  pagkatao  bago  ako  tuluyang  magtiwala.  Mahirap  ang  madaling  magtiwala  kahit  matagal  na  natin  silang  nakakasama  dahil  darating  ang  araw  sa  hindi  naiiwasang  pagkakataon  oras  na  magkaroon  kayo  ng  hindi  magandang  pagkakaunawaan  "MAGKAKAROON  SILA  NG  SANDATA  NA  IPANGLALABAN  SA  SA  AKIN".

Sa  paniniwala..
Hindi  ako  ang  taong  madaling  maniwala  sa  sabi-sabi  lang,  naniniwalang  totoo  kahit  hindi  napapatunayan.  Kahit  sa  religion  hindi  ako  naniniwala,  nakasulat  lang  at  sinabi  sa  bibliya  naniniwala  ng  totoo.
Karamihan  sa  mga  kasabihan  hindi  ko  pinapaniwalaan.  Madalas  kong  binabasag  ang  paniniwala  ng  aking  mga  nakakausap  pero  hindi  ko  sinasabihan  na  mali  ang  kanilang  mga  pahayag  o  paniniwala  upang  hindi  sila  makaramdam  ng  pagkapahiya.  Kung  malaman  ko  naman  na  ako  ang  may  mali  sa  mga  paniniwala  o  pahayag  hindi  ko  ugali  na  ipagpilitan  ang  alam  kong  mali.

Marunong  akong  tumangap  ng  pagkakamali,  kapag  nalaman  kong  may  mali  sa  aking  mga  paliwanag  o  paniniwala  tumatahimik  na  ako,  hindi  ko  hilig  ipagpilitan  ang  alam  kong  mali.  Kapag  nakagawa  ako  ng  hindi  maganda  sa  iba  humihingi  agad  ako  ng  sorry.

Mahilig  akong  mapag-isa,  likas  sa  akin  ang  mag-isip,  mababaw  lang  ang  aking  kaligayahan,  mas  nakakaramdam  ako  ng  kasiyahan  kung  umiinom  ng  red  horse  kahit  nag  iisa  kaysa  makipag  inuman  sa  labas  na  puro  kayabangan  lang  ang  aking  nakikita  at  naririnig.

Mahilig  akong  mamasyal  lalo  na  kung  nakamotor  pagala-gala  kahit  saan  makarating.

Sa  pakikipag-usap  sa  tao..
Mahilig  akong  makipagbigayan  ng  mga  kuro - kuro  o  opinion  sa  mga  bagay  na  pinag-uusapan,  mahilig  akong  makipag-debate.  Pero  maayos  akong  magsalita,  maayos  akong  makipag-usap.  Alam  ko  kung  paano  makipag-usap  sa  tao  na  hindi  sila  makakaramdam  ng  galit  sa  aking  mga  sinasabi.  Kaya  kong  kontrolin  ang  aking  sarili  para  maka-iwas  sa  umiinit  na  diskusyon.  Meron  akong  sistema  sa  pakikipag-diskusyon,  hindi  ko  pinipilit  na  maniwala  ang  aking  mga  nakakausap  sa  aking  mga  sinasabi  ang  mahalaga  naipahayag  ko  ang  aking  mga  nalalaman,  pagkatapos  titigil  na  ako  bahala  na  sila  kung  maniniwala  o  hindi.

Kapag  naramdaman  ko  na  mababaw  magbigay  ng  opinion  ang  aking  mga  nakaka-usap  hindi  ko  na  kinakailangan  pang  magpaliwanag  ng  lubusan  dahil  alam  ko  naman  na  hindi  rin  ako  mauunawaan.
Marunong  akong  makinig  sa  mga  sinasabi  o  kinukuwento  ng  aking  mga  nakakausap  pero  hindi  ako  madaling  maniwala.

Madali  kong  maramdaman  kung  malalim  o  mababaw  ang  isip  o  pananaw  ng  aking  nakakausap  hindi  ako  tumatagal  makipag-usap.  Hindi  rin  ako  tumatagal  makipag-usap  kapag  naramdaman  ko  na  ang  kausap  ko  ay  hindi  marunong  tumangap  ng  pagkakamali,  yun  bang  ipagpipilitan  parin  kahit  mali  mga  taong  ayaw  magpatalo,  lalo  na  yung  mga  taong  hindi  marunong  makinig  sa  kausap  ang  gusto  sila  nalang  lagi  ang  pinakikingan.

Sa  trabaho...
Hindi  ako  mahilig  makipag-paligsahan  sa  trabaho  man  o  sa  personal,  gumawa  ka  at  gagawa  din  ako   pero  ang  tatakbo  sa  isipan  ko  ay  hihigitan  ko  ang  ginagawa  mo.  Hindi  ako  mahilig  makialam  sa  trabaho  ng  iba,  hindi  rin  ako  mahilig  magsalita  ng  mali  ang  trabaho  ng  kasama  at  manisi  ng  pagkakamali  ng  iba  dahil  alam  ko  naman  na  hindi  siya  perpekto  at  alam  ko  rin  na  kahit  ako  ay  nagkakamali  din.  Ayokong  ibabato  rin  sa  akin  ang  mga  salitang  ibinabato  ko  sa  kanila.  Hahayaan  lang  kita  sa  pagtatrabaho  mo,  kung  gusto  niyang  diskarte  niya  ang  masunod  hahayaan  lang  kita  at  hindi  ko  ipagpipilitan  ang  diskarte  ko  dahil  oras  na  pumalpak  nasa  kanila  naman  ang  kredito.

Hindi  ako  mapagtanim  ng  sama  ng  loob,  kung  may  nagawa  sila  na  hindi  maganda  sa  akin  hindi  ako  nagsasalita  hahanapin  ko  kung  saan  ang  kiliti  nila  dahil  yan  lang  naman  ang  tanging  daan  para  mapangiti  ko  sila  at  mapalagay  ang  loob  nila  sa  akin.  Yan  ang  kahulugan  ng..  "KAPAG  BINATO  KA  NG  BATO,  BATUHIN  MO  NG  TINAPAY".  Hindi  naman  mahirap  gawin  yan.

Creative  din  ako..  mahilig  ako  mag  isip  ng  mga  bagay  na  maari  kong  gawin  na  ikakasiya  ng  iba.
Mahilig  akong  magsulat,  ginagawa  kong  libangan  ang  pagsusulat.

Mababa  akong  tao,  mababa  ang  kalooban  ko,  madali  akong  maawa  sa  isang  tao,  dahil  naniniwala  ako  na  ang  awa  ay  pagmamahal,  kung  hindi  ka  marunong  maawa  walang  puwang  para  ikaw  ay  magmahal.  Madalas  kung  may  nadadaanan  akong  pulubi  magbibigay  at  magbibigay  ako,  ibinabahagi  ko  rin  sa  kanila  ang  sobra  kong  kaligayahan.  Naniniwala  ako  na  ang  kabutihang  ibinibigay  natin  sa  tao  ay  ginagawaran  ng  kaligayahan  at  ang  ginagawa  nating  kasalanan  ay  ginagawaran  din  ng  kaparusahan  ng  ating  dakilang  lumikha.

Hanggang  ngayon  patuloy  parin  akong  nag-a-aral,  kadalasan  pinag-a-ralan  ko  ang  mga  taong  nakakaharap  ko,  pinag-a-aralan  ko  kung  saan  ang  kanilang  mga  kiliti  upang  mapalapit  akong  lalo  sa  kanila.  Pinag-a-aralan  ko  kung  ano  ang  kanilang  pagkatao  upang  malaman  ko  kung  dapat  ba  silang  pagkatiwalaan.  Pinag-a-aralan  ko  ang  mga  salitang  may  mga  magagandang  kahulugan  na  magagamit  ko  sa  pakikisalamuha  sa  iba.

Ang  lahat  ng  bagay  na  ginagawa  ko  ngayon  ay  bunga  ito  ng  mga  natutunan  ko  sa  aking  pag-a-aral  at  ang  mga  bagay  na  nakakamit  ko  ngayon  ay  resulta  ng  aking  mga  ginagawa.

ANG MAHIRAP SA PAGSUSULAT

ANG MAHIRAP SA PAGSUSULAT

Depende  po  iyan  sa  kung  anong  tema  ang  ating isusulat,  merong  nagsusulat  ng  tungkol  sa  mga  bali - balitang  kanyang  nasasagap  sa loob  at  labas  ng  bansa,  merong  nagsusulat  na  ang  tema  ay  tungkol  sa  kanyang  mga  nakaraan  o  karanasan,  meron  naman  ang  tungkol  sa  negosyo at  marami  pang  iba.

Pero  kung  ang  ating  isusulat  ay  ang  katulad  ng  tema  ng  mga  isinusulat  ko  ang  tungkol  sa  ugali  o  pagkatao  ng  isang  tao  kasama  na  ang  mga  alam  kong  mga  maling  paniniwala  ng  tao  ay  sadya  pong  mahirap  magsulat.

Kadalasan  ang  mga  sinusulat  ko  ay  ang  tungkol  sa  isang  tao,  sadyang  mahirap  kahit  iniisip  ko  na  may  kalayaan  naman  tayo  na  gawin  ang  lahat  ng  nais  nating  gawin  o  sabihin  at  may  kalayaan  tayong  ipahayag  ang  ating  mga  saloobin.  Hindi  naman  talaga  mai-iwasan  na  merong  mga  nasasagasaan  sa  mga  isinusulat  ko  dahil  ugali  naman  talaga  ang  kadalasang  isinusulat  ko  meron  at  meron  naman  talagang  matatamaan.

Alam  ko  noong  una  palang  ng  aking  pagsusulat  ay  alam  ko  na  talagang  may  mga  tao  akong  masasagasaan  dahil  sa  totoo  lang  may  mga  tao  talagang  ganyan.  Ang  iniisip  ko  nalang  parte  lang  naman  ito  ng  aking  kalayaan,  kalayaan  sa  pagsisiwalat  ng  aking  damdamin.  Totoo..  kadalasan  sa  mga  sinusulat  ko  ay  meron  naman  talaga  akong  pinatutungkulan  kungdi  yung  mga  taong  gumagawa  o  nakakagawa  ng  hindi  tama  sa  kapwa,  mga  taong  mapanglamang,  mga  taong  abusado,  mga  taong  nagbubulag - bulagan  kahit  alam  naman  nila  na  mali  ang  kanilang  ginagawa.  Pero  kung  hindi  ka  naman  gumagawa  ng  hindi  tama  sa  kapwa  hindi  para  sa  iyo  ang  aking  mga  sinusulat.  Pero  kung  nagagalit  ka  dahil  natamaan  ka  sa  aking  mga  sinusulat..  bakit  nila  alam  na  para  sa  kanila  ang  aking  mga  sinusulat?

Kung  nalalaman  ba  natin  na  may  mali  tayong  nagagawa  sa  kapwa  kailangan  ba  talaga  nating  magalit  sa  mga  taong  tulad  ko  na  nagsusulat?  Hindi  ba  dapat  ang  kailangan  ay  tangapin  ang  ating  mga  pagkakamali  at  ituwid  ang  ano  mang  nagagawang  mali.

Ito  ang  isang  mahirap  sa  pagsusulat..  Madalas  kahit  sa  pagsusulat  nagkakaroon  tayo  ng  kagalit,  nagkakaroon  ng  kaaway,  minsan  ang  mga  tulad  ko  na  nagsusulat  ang  madalas  nagiging  masama  pa  sa  mga  taong  natatamaan.

Hindi  naman  ako  nagmamalinis  at  hindi  ako  nagmamagaling  o  nagmamarunong,  may  lakas  lang  talaga  ako  ng  loob  na  magsulat  ng  ganito  at  pumuna  ng  mga  maling  ginagawa  ng  tao  dahil  alam  ko  at   maipagmalaki  na  ang  mga  napupuna  ko  na  maling  ginagawa  ng  iba  ay  hindi  mo  mapupuna  na  ginagawa  ko  sa  iba.  Malakas  ang  loob  kong  magsulat  ng  ganito  dahil  alam  ko  na  hindi  para  sa  akin  ang  mga  sinusulat  ko  at  hindi  ako  ang  unang -  unang  tinatamaan  sa  mga  sinusulat  ko.

Kung  ako  ay  magsusulat  para  lang  magmalinis  o  magmagaling  ang  unang -  unang  magre-react  sa  mga  isinusulat  ko  ay  ang  aking  asawa  at  mga  anak  dahil  sila  naman  talaga  ang  talagang  nakakakilala  sa  ugalit  pagkatao  ko.  Andyan  din  sa  aking  paligid  ang  aking  mga  kapitbahay  at  kamag-anak.  Sila  ang  unang  magsasalita  ng  ganito  sa  akin...

"Wala  kang  karapatang  magsalita  o  pumuna  ng  mga  maling  ginagawa  ng  iba,  kung  ikaw  mismo  ay  gumagawa  din  ng  hindi  tama  sa  kapwa".

"Bago  mo  punahin  ang  iba,  punahin  mo  muna  ang     sarili  mo".

"Humarap  ka  muna  sa  salamin".

Totoo  naman  talaga  ang  kasabihang  iyan  at  masakit  para  sa  akin  kung  pagsasabihan  ako  ng  ganyan  ng  aking  asawa  at  mga  anak,  wala  akong  mukhang  ihaharap  sa  kanila  sa  umpisa  pa  lang  titigil  na  ako  sa  pagsusulat  ng  tungkol  sa  tao.

Kaya..  mahirap  man  magsulat  patuloy  at  patuloy  pa  rin  akong  magsusulat  hanggat  may  lapis  at  papel  akong  nahahawakan,  hanggat  may  mali  akong  nakikita  sa  aking  paligid  patuloy  akong  magsusulat,  dito  ako  nakakadama  ng  kasiyahan.
Hindi  mahalaga  sa  akin  kung  may  mga  taong  nagagalit  sa  akin  dahil  sa  aking  mga  isinisulat,  ang  mahalaga  sa  akin  sa  pamamagitan  ng  aking  mga  isinusulat  maaring  makikilala  din  ako  ng  mga  tao  na  nasa  aking  paligid,  dito  masasalamin  ang  aking  pagkatao,  dito  makikita  ang  lalim  ng  aking  pag-iisip.  Ito  rin  kasi  ang  aking  paraan  para  ipaalam  sa  aking  mga  anak   kung  ano  ang  mga  tama  at  mali  sa  kanilang  mga  ginagawa,  kung  paano  mag - isip  ang  kanilang  ama,  kung  malalim  o  mababaw  ba  isipan  ng  kanilang  ama.  Para  sa  akin  walang  masama  kung  ipahayag  ko  ang  aking  mga  saloobin.

Ang  unang - unang  layunin  lang  naman  talaga  ng  aking  pagsusulat  ay  para  maglibang  at  para  mabigyan  ko  lang  din  ng  kasiyahan  ang  aking  sarili.  Walang  akong  ibang  hangad  kungdi  ang  isulat  ang  lahat  ng  nais  sabihin,  ipaalam  ang  mga  nais  ipaalam  at  iparating  ang  lahat  ng  mga  nais  iparating.  Isipin  lang  sana  natin  na  tulad  din  ninyo  ako  ng  naghahanap  ng  mapaglilibangan  at  itong  pagsusulat  ang  napili  kong   mapaglilibangan.

ELECTION

MATALINONG  BOTANTE

Panahon  nanaman  ng  election,  botohan  nanaman  at  syempre  marami  nanaman  ang  kikita  ng  pera.  Marami  nanamang  naglalabasang  mga  salita  at  mga  opinion.

Kapag  panahon  ng  election  pangkaraniwan  ko  ng  naririnig  ang  "bayaran  nanaman  ng  boto",  mga  pulitikong  nagpapakalat  ng  pera,  mga  botanteng  nag-i-isip  nanaman  kung  saan  at  sinong  pulitiko  ang  magpapakalat  ng  pera.  Para  sa  akin  tumangap  man  ng  pera  ang  isang  tao  hindi  ko  iisipin  na  pinagbibili  na  niya  ang  kanyang  boto,  grasya  na  yan  at  hindi  pwedeng  tangihan.  Kung  tangihan  ba  ng  isang  tao  ang  grsyang  lumalapit  sa  kanya  ay  masasabi  na  bang  matalino  na  siyang  botante  dahil  hindi  niya  ipinagbili  ang  kanyang  boto?  Ganyan  ako  noon  pero  ang  nangyari  nakulong  ang  taong  sa  pagkakaalam  ko  na  karapat-dapat  at  may  kakayahang  mamuno  dahil  sa  taas  ng  pinag  aralan.  Palagay  ko  hindi  ako  nag  iisa  sa  pagpili  sa  kanila,  katunayan  milyon  kaming  bumoto  sa  kanila.  Lumalabas  na  naging  bobo  rin  pala  kaming  lahat.

Paano  at  ano  ba  ang  batayan  para  maging  matalino  sa  pag pili  ng  isang  kandidato?

Kaylan  lang  may  narinig  nanaman  ako  sa  TV  na  kailangan  maging  matalino  na  tayo  sa  pagpili  ng  mga  taong  ilalagay  natin  para  manungkulan  sa  ating  gobyerno.  Maging  mapanuri,  maging  maingat,  suriing  mabuti  ang  ating  ihahalal.

Alam  ko  wala  namang  masama  sa  ganyang  payo.  Pero  para  sa  aking  pananaw  "NON  SENSE"  ang  ganyang  payo.

Bakit?

Para  sa  akin..  Ayon  sa  mga  nakita  ko  na  sa  mga  nakalipas  hindi  na  kailangan  ang  talino  sa  pagpili  ng  nararapat  na  kandidato  dahil  hindi  natin  saklaw  ang  isipan  ng  bawat  isa,  hindi  natin  saklaw  ang  isipan  ng  mga  pulitiko,  hindi  natin  alam  kung  ano  ang  takbo  ng  isipan  ng  mga  kandidato,  hindi  natin    alam  kung  sino  sa  kanila  ang  nagsasabi  ng  totoo  o  nagsisinungaling  lang,  hindi  natin  alam  kung  ano  ang  mga  binabalak  ng  isang  kandidato  kung  siya  ay  naka-upo  na.  Hindi  rin  basehan  ang  taas  ng  pinag  aralan  ng  isang  mahusay  na  kandidato,  hindi  rin  basehan  kung  magnanakaw  o  hindi.

Ang  kailangan  lang  ay  ang  taong  may  kakayahang  mai-angat  ang  antas  ng  ating  pamumuhay  yan  ang  hindi  natin  kayang  piliin  kung  sino  sa  mga  pulitiko  ang  may  taglay  ng  ganyang  kakayahan.

Ang  pagpili  ng  tamang  kandidato  ay  parang  isang  larong  basketball  lang  o  sabong  ng  manok  hindi  mo  alam  kung  sino  ang  pipiliin  mong  mananalo,  ang  lahat  ng  laban  ay  nakadepende  sa  isipan  ng  isang  manlalaro  kung  paano  nila  pagbubutihin  ang  kanilang  laro.  Pagkatapos  ng  laro  doon  mo  lang  malalaman  kung  tama  o  mali  ka  sa  pinili  mong  tao.

Hindi  natin  kailangan  ang  kandidatong  may  mataas  na  pinag aralan,  hindi  natin  kailangan  ang  kandidatong  mabait,  kandidatong  magnanakaw,  kandidatong  maraming  alam  o  walang  alam  ang  kailangan  natin  ay  ang  kandidatong  kung  paano  niya  paangatin  ang  bansang  pilipinas,  kung  paano  niya  paangatin  ang  antas  ng  ating  pamumuhay  kahit  hindi  na  gaanong  mayaman  makamit  lang  natin  ang  matiwasay  na  pamumuhay  madaling  makahanap  ng  hanapbuhay  upang  may  mapagkunan  ng  makakain  sa  araw - araw.  Yan  ang  mahirap  hanapin  at  hindi  yan  nakadepende  sa  talino.

Hindi  natin  kailangan  o  gawing  sandata  ang  talino  sa  pagpili  ng  kandidato  sa  darating  na  election,  ang  kailangan nating  gawing  sandata  ay  ang  magdasal  at  manalangin  na  sana  ang  susunod  na  mapipiling  maging  presidente  ay  yung  hahango  sa  ating  kahirapan.

Paano  kung  ang  isang  botanteng  nakapili  ng  isang  kandidato  na  nakahango  sa  ating  kahirapan  at  nagpataas  ng  antas  ng  ating  pamumuhay  ay  isang  elementary  graduate  lamang,  matatangap  ba  ng  isang  engineer  graduate  na  mas  matalinong  botante  sila  kaysa  sa  kanya?

NOVEMBER ONE "UNDAS"

UNDAS  O  PIYESTA  NG  MGA  PATAY

Kapag dumarating ang araw na ito, alam na nating lahat na nakakaramdam tayo ng kasiyahan. Unang - una  kasiyahan sa mga taong mahilig sa happenings, kasiyahan dahil nakakapasyal lalo na't magkakasama kayong magkakaibigan at syempre nagkakaroon ng pagtitipon at nagkakaroon ng bonding sa isa't - isa.  Kadalasan sa sementeryo nagkikita-kita ang mga magkakakilala at marami pang iba na idinudulot sa ating buhay. Hindi ko na iisa-isahin pa kung ano ang mga nagaganap sa loob at labas ng sementeryo dahil alam ko pare-parehas lang tayo ng mga nararamdam at nakikita kapag sumasapit ang piyesta ng mga patay.. Sa bagay na yan wala akong masasabing mali.

Ang punto ng isusulat ko ngayon ay ang tungkol sa ating paniniwala at alam ko lahat tayo ay may kanya-kanyang paniniwala at wala ako sa lugar para sabihin ko na mali ang inyong paniniwala. Bilang author ng blog na ito nasa akin ang lahat ng kalayaan upang ipahayag ko o isulat ko dito ano man ang naisin kong isulat. 

Bilang isang katoliko at hanggang ngayon naman ay isa parin akong katoliko. Noon, isa din ako sa naniniwala na kapag piyesta ng mga patay kailangan na bumisita sa puntod ng mga namayapang mahal sa buhay, kailangan linisan ko din ang paligid ng puntod ng mga namayapa, magpintura ng puntod, mag alay ng bulaklak at kandila upang maipaalala sa kanila na kahit wala na sila ay maipadama parin sa kanila na naalala ko parin sila. Sa madaling salita kung ano paniniwala ninyo ganon din ako na kapag hindi mo pinapasyalan ang puntod nila ay parang nangangahulugan na kinakalimutan na natin sila at kaya tayo bumibisita sa kanilang mga puntod ay para ipakita o ipadama sa kanila na inaalala parin natin sila ganyan din ako, pero.. noon yon. 

Tulad ng namayapa kong ama at ina, mahal ko silang dalawa at alam nila iyan noong sila ay nabubuhay pa lalo na ang aking ama siya ang kaututan ko ng dila noong nabubuhay pa. Alam ko at taas noo akong maipagmamalaki sa lahat at sa aking mga kapatid na ni minsan hindi ko pinasakit ang kanilang kalooban noong silay nabubuhay pa. Para sa akin sapat na iyan at naipadama ko na sa kanila na mahal ko sila.

Tulad ng mga naunang sinusulat ko dito, hindi masama para sa akin ang magbago ng paniniwala dahil likas sa akin ang maghanap ng katotohanan at likas sa akin ang mag analisa ng mga bagay - bagay dito sa mundo. Ang katwiran ko may sarili akong pag iisip at kalayaang mag isip para alamin ang katotohanan dahil naniniwala ako na walang masama kung hindi ako sumunod sa paniniwala ng iba.

Halimbawa... Kung hindi ko ba napasyalan ang puntod ng mga mahal ko sa buhay kapag piyesta ng mga patay nangangahulugan ba na kinakalimutan ko na sila? 

Ikaw, subukan mo kaya sa sarili mo.. kapag hindi mo ba napasyalan ang puntod ng mga mahal mo sa buhay kapag piyesta ng mga patay aminado ka ba na kinalimutan mo na sila? Di ba hindi? Kung ganon, ano ang dahilan kung bakit kailangan mo pang pumunta ng sementeryo? Ano ang dahilan kung bakit kailangan mo pang linisin ang paligid ng puntod at pagkatapos ay pinturahan at alayan mo ng bulaklak?

Minsan sinabihan ako ng isang tao "Dalawin mo naman ang mga puntod nila sa sementeryo, kinakalimutan mo na yata sila". Napapa-iling ako, bakit niya ako hinuhusgahan ng ganong salita? Hindi lang ako dumalaw nangangahulugang nakakalimot na. Parang gusto kong sabihin sa kanya na baka siya ang nakakalimot, nakakalimutan niya na meron siyang utak at nakakalimutan niyang gamitin ang kalayaang niyang mag - isip kung tama o mali ang kanyang paniniwala.

Parang ibig niya palabasin na sumunod ako sa kanyang paniniwala.

Kapag dumalaw ba tapos naglinis ng paligid ng puntod at nagpintura at nag alay ng bulaklak at pagkatapos ay bumulong - bulong sa harap ng puntod sigurado kaya tayo na malalaman pa nila ang mga ginawa mo? Kung sigurado ka na nalalaman at nakikita ka nila sa ginawa mo sa kanilang puntod.. sa paanong paraan mo kaya patutunayan? Masakit man sabihin karamihan sa tao kahit hindi napapatunayan naniniwala ng totoo.. Sabagay hindi ko rin masisi ang iba dahil kahit nga ang mga naging presidente na naturingang matatalino at nakapag aral pa sa amerika patuloy na naniniwalang totoo kahit hindi napapatunayan.

Paano ba malalaman o sa paanong paraan ba mararamdaman ng isang matagal ng patay ang nangyayari dito sa mundo? 
Malalaman pa ba ng isang matagal ng patay ang mga nangyayari dito sa mundo? Kung ang sagot mo ay "OO" sige ipaliwanag mo at patunayan mo.

May maisasagot ka ba? Palagay ko wala, kung meron man tayong maisasagot palagay ko alam ko ang isasagot ninyo.. "kahit patay na sila nakamatyag pa sila sa atin"  yan kasi ang pinanghahawakan lang naman natin ay ang "paniniwala" na kahit wala tayong pinanghahawakang sapat na katibayan pero patuloy parin tayong naniniwala at nakasunod sa paniniwala ng iba. 

Bakit kaya hindi nating subukang buksan at tingnan ang loob ng puntod o loob ng nitso para malaman natin kung sino at ano pa ang laman ng nitso, andon pa nga ba sila sa loob? Alam ko nanaman ang isasagot natin.. nasa paligid lamang sila hehehe ganon uli kahit hindi napapatunayan.

Kadalasan ang dahilan ng karamihan.. "wala namang mawawala kung maniwala sa paniniwala ng undas". Wala nga ba? Pera (bulaklak, kandila, pintura, pagkain), pagod, oras ang dami kaya. Kapag minalas - malas pa dahil nasa sementeryo kayong lahat walang naiwan sa bahay mas marami pang mawawala.

Sabi ko nga sa misis ko noon at sa aking mga anak dahil magkasalungat kami ng paniniwala.. sige subukan nyong mag gapas ng damo, mag linis ng nitso, magsabon at pagkatapos bumili kayo ng kandila at mga bulaklak at magbantay kayo ng maghapon o ng ilang oras sa nitso at pag uwi nyo sabihin nyo sa akin kung ano ang maririnig nyong salita mula sa loob ng nitso o mula sa mga namayapa ninyong mga mahal sa buhay at sabihin nyo sa akin kung sa paanong paraan nyo malalaman na natutuwa ang mga kaluluwa sa mga ginawa nyo sa sementeryo.

Kung ikaw ang nakakabasa nito kaibigan at bago mo ako kutyain at sabihan na mali ako sa aking paniniwala, maari bang subukan mo munang sagutin ang mga katanungan naitanong ko sa aking asawa at anak kung ano ang mga bagay na maaring matangap natin mula sa mga namayapa. Maaring alam ko ang isasagot natin.. "kahit hindi natin sila nakikita, sigurado masaya sila sa ginawa natin. He he he may "sigurado" pa eh noh. Paano naman kaya nasiguro?

Kasalanan ba kung may sarili akong paniniwala? 
May mali ba sa hindi ko pagsunod sa lumang paniniwala? Ako ba ang mali  o  ikaw?
Parang ang nangyayari takot ang tao na baguhin ang mga maling paniniwala  o  kaya takot ang tao na tangapin ang katotohanang mali ang kanilang paniniwala.

Matagal - tagal narin na hindi ako pumupunta ng sementeryo ni minsan kahit sa panaginip wala akong naririnig na sumbat mula sa aking mga magulang at kahit sino walang makakapagsabi at magpapatunay kung nasaan sila ngayon.

Ano man ang naisulat ko dito na maaring salungat sa inyong paniniwala hindi ko na po sinasadya. Tulad ng sabi ko isusulat ko dito ay yung naayon lang sa aking paniniwala at hindi ko hinikayat sino man sa inyo na maniwala o sumunod sa aking paniniwala.

Alam nating lahat na may kakayahan at kalayaan tayong mag - isip ang kailangan lang natin ay gamitin, gamitin ang kalayaang mag isip.

ATTITUDE

Alam mo ba ang ibig sabihin ng salitang attitude?
Palagay ko alam na natin ang tunay na kahulugan ng attitude.

Meron tayong tinatawag na klase nang attitude ng tao ang good at bad attitude.

Kadalasan tulad ng madalas na isinusulat ko sa mga naunan kong post dito sa aking blog na maraming mga salita na alam natin ang mga kahulugan, mga salitang alam natin ang ibig sabihin pero kadalasan nagagawa pa natin ang mga hindi tama, kadalasan kung ano pa yung bad ang sya pang madalas nating nagagawa sa ating kapwa.

Hindi ko alam kung naniniwala kayo na minsan lumalabas ang bad attitude ng isang tao dahil dala ng kanilang kayabangan.. Mahilig magpakitang gilas sa iba.. sa konting kibot naka-alsa agad ang boses para lang mapansin ng ibang tao na parang ipinakikita natin sa iba na kaya nating pagtaasan ng boses ang isang tao. Sa aking paniniwala kung talagang likas sa atin ang panatilihin ang magandang attitude kaylan man hindi dapat natin napagtataasan ng boses ang isang tao na para bang handa kang makipag away sa kanila.

Meron akong sinulat na dito sa aking blog na "Ang attitude ko ay nakadepende kung paano mo ako tratuhin".

Ayon sa mga nakikita ko, minsan lumalabas ang bad attitude ng isang tao kadalasan kung may kinaiinisan siyang tao o kaya ay may kinikimkim siyang galit sa isang tao, pilit niyang hahanapan ng mali at doon niya mailalabas ang tinatago niyang bad attitude para saktan niya ang damdamin ng isang tao lalo na karamihan  dito sa internet.. Kadalasan may mga taong nakatago sa ibang larawan o sa ibang pangalan at kadalasan naman nakatago siya sa pangalang anonymous para maisakatuparan niya na magamit ang bad attitude yan siguro ang pagkakaalam nila na walang nakamasid sa lahat ng ginagawa natin. Malaya siyang nakakagawa o nakakapagsalita ng hindi maganda sa tao, lalo na kung hindi sila sang ayon sa sinasabi o sinusulat ng isang tao lumalabas din ang kanilang pangit na attitude ng dahil lang hindi sila sang ayon sa sinasabi ng iba at nakakapagsalita na sila ng hindi maganda sa tao. nagagawa niya ang mga pangit na attitude niya sa iba sa pag aakalang hindi siya nakikita o hindi siya kilala ng tao, wala siyang pakialam kahit masaktan niya ang damdamin ng iba ang mahalaga lang naman ay masiyahan siya sa kanyang ginagawa kahit may nasasaktan siya, kahit pa walang ginagawa sa kanyang masama.

Minsan naman lumalabas din ang bad attitude ng isang tao lalo na kung ayaw niyang tumangap ng pagkatalo sa kausap, yun bang minsan ayaw nating magpatalo o ayaw nating napapahiya tayo dahil sa mga maling pananaw natin natatalo tayo ng katotohanang sinasabi ng ibang tao dahilan para lumabas ang galit natin sa ibang tao at nakakapagsalita na tayo ng hindi maganda sa kanila.

May mga tao din lalo na kung mayaman at may pera ganon nalang niya tratuhin ang taong mas mababa sa kanya dala narin siguro yan ng kayabangan ng tao lalo na kung may pera at kung alam niyang kayang-kaya niya ang isang tao hindi na niya kayang kontrolin ang kanilang emosyon o galit sa tao hanggang makapagsalita na rin sila ng hindi maganda sa iba.

Marami pang ibang mga dahilan, mga bagay na hindi kayang kontrolin ng kanilang isip para hindi mailabas ang kanilang mga pangit na attitude.

Paano nga ba natin maalis ang bad attitude?

Sa aking paraan kung paano ko naalis ang aking bad attitude.. Itinuturing ko muna silang kaibigan, iniisip ko na kaibigan ang lahat ng taong  aking nakaka-usap kahit sino pa siya o kahit ano pa ang kanilang itsura o kahit ano pa ang estado ng kanyang pamumuhay. Kung ituturing mo na kaibigan ang taong nagsasalita hindi mo magagawang saktan ang kanyang damdamin, matututunan mo kung paano mag kontrol ng iyong damdamin o emosyon o galit sa tao at kapag nagawa mo ng kontrolin ang iyong sariling emosyon kasabay na ring matutunan mo kung paano manahimik sa lahat ng bagay, matutunan mong manahimik kahit may mga mali silang sinasabi na hindi angkop sa iyong panlasa o paniniwala, sa pananahimik nagkakaroon ka ng panahon para makapag-isip kung sino sa inyo ang tama at mali o kung ano ang tama at mali sa kanilang ginagawa o sinasabi at sa pananahimik nagkakaroon tayo ng pagkakataong makapag isip muna bago gumawa o magsalita at malaman kung makakasakit tayo ng damdamin ng kapwa mula sa ating mga sinasabi.

Pinagaaralan at pinag iisipan ko muna ang aking mga sinasabi at pagsasalita kung makakasakit ba ang aking mg sinasabi.

Pinag aaralan ko rin kung paano mag salita ng mahinahon.

Pinag aaralan ko din paano tumangap ng pagkakamali dahil sa aking paniniwala kung marunong kang tumangap ng pagkakamali sigurado matutunan mo rin kung paano tumangap ng pagkatalo, kung paano tumangap ng katotohanan o tama mula sa iba.

Ang alam siguro natin walang epekto sa iba ang anumang attitude na pinapakita natin sa iba..

Siguro karamihan sa atin hindi nakakakalam na ang lahat ng ating ginagawa sa iba tayo ang unang-unang tumatangap ng resulta. At.. lagi kong inilalagay sa isipan ko ""ang attitude ko nakadepende kung paano mo ako tratuhin"".

DAHILAN NG PAG IYAK

Minsan may pagkakataon na nangyayari sa sobrang tawa natin merong lumalabas na luha sa ating mga mata, meron din yung oras na kung inaantok tayo at naghihikab tayo may lumalabas ding luha sa ating mga mata. Hindi po iyan ang point ng aking isusulat.

Bakit nga ba umiiyak ang tao at ano ang nagiging dahilan ng ating pag iyak at pag luha? 

Lahat tayo ay nakaranas na ng pag luha o pag iyak, babae man o lalaki nakakaranas din ng pag iyak. Ang pagpatak ng luha ay nangangahulugan na ng pag iyak, kaya lang ang iba ay nakakaya nilang kontrolin ang bugso ng kanilang damdamin kaya napipigilan nila ang masyadong pag iyak pero ang hindi napipigilan minsan ng tao ay ang pagtulo ng ating mga luha, dahil ang pagtulo ng ating mga luha ay nagbubuhat sa kaibuturan ng ating puso o damdamin.

Marami ang nagsasabi na minsan ang dahilang ng pagtulo ng kanilang mga luha o pag iyak ay dulot ng sobrang kaligayahan o tears of joy.

Nasubukan mo na bang umiyak?
Makakaya mo bang umiyak habang nagsasaya o umiyak habang nakakaramdam ng kaligayahan sa parehas na pagkakataon?

Para sa aking paniniwala ang nararamdaman ng damdamin ng kaligayahan ay iba sa nararamdamang damdamin ng pag iyak,  hindi natin kayang pagsabayin ng sabay ang nararamdaman, hindi po kayang tamaan ang dalawang ibon sa iisang putok lang ng sabay.

Sa maniwala kayo o sa hindi ang dahilan ng pag iyak o pagtulo ng luha ng isang tao ay dahil sa awa niya sa kanyang sarili. Biglang sumasagi sa isipan ang kalagayan ng sarili, merong konting kirot na sumagi sa ating isipan sa hinaharap o sa mga nakalipas kaya nagkakaroon ng pagkakataon na mapaiyak o mapaluha ang isang tao. Ang pagluha ay dulot ng isang emosyon na may kaugnayan sa iyong sarili, dahil sa hirap at pait na naranasan at mararanasan na para bang nabunutan ka ng tinik dahil sa kinakaharap.

Wala ni kahit sino na iiyak dahil sa kaligayahan, bakit iiyak ang isang tao gayong nakakaramdam siya ng kaligayahan?

Nasasabi ko ang mga paniniwalang iyan dahil ako mismo ay nakakaramdam ng kaligayahan at nakakaramdam ng pait na naging dahilan ng aking pagluha minsan. Nakaramdam narin ako ng kaligayahan at kasunod ng aking kaligayahan ay napaluha ako dahil sumagi sa isang sulok ng aking isipan na nakahulagpos ako kaya hindi ko napigilan ang aking pagluha sa dahilang nagkaroon ako ng awa sa aking sarili na nasundan ng pagluha at makalipas ng ilang sigundo napangiti naman ako dahil sa naramdaman kong kaligayahan at habang patuloy ang nararamdaman kong kaligayahan nakasabay ang bakas ng aking pagluha at pamumula ng aking mga mata sa mga ngiti ng kaligayahang nararamdaman kaya nasasabi natin ang salitang pag iyak sa oras ng kaligayahan ay tears of joy, dahil iyan lang ang pwede nating ipaliwanag sa mga taong nakamasid sa ating mukha dahil ang bakas ng iyong pagluha at pamumula ng mata ay nakasabay sa naramdamang kaligayahan kaya natatawag na tears of joy pero ang totoo niyan nauna ang iyong pag iyak dahil naunang may kumurot sa isang sulok ng iyong puso na naging dahilan ng iyong pag iyak bago ang mararamdamang kaligayahan. Ang pagluha at pamumula ng mata ay bakas na lang ng ating pag iyak na nakasabay habang tayo ay nakangiti at tinatamasa ang kaligayahan.

Ang point ko dito ay para ipaliwanag kung saan nga ba nagmumula ang pag iyak o pagtulo ng ating mga luha? walang ibang dahilan ng pag iyak ng isang tao kungdi ang damdaming nagkaroon ka ng awa sa iyong sarili na para kang nabunutan ng tinik sa dibdib.

Subukan mo ang manalo ng million sa lotto kung paano mo pagsasabayin ang pag iyak at kaligayahan, habang nakakaramdam ka ng kaligayahan subukan mong patuluin ang iyong luha kung makakaya natin. Tutulo lang ang luha ng isang tao kung meron siyang maiisip na magpapatulo ng kanyang mga luha.

Para sa aking paniniwala... walang pinagkaiba yan sa ating poong maykapal kung paano natin mararamdam ang kanyang presensya, makakamit mo ang mga bagay na nagpapaligaya sa iyo para maramdaman natin siya, ibibigay din sa iyo ang kalungkutan para matutunan nating lumapit sa kanya... ang pag luha at pag iyak ay pagpapakita ng nararamdamang kalungkuta at ang mga ngiti ay pagpapakita ng kaligayahan.

SILENCE

Sa buhay natin marami ang pwede nating pag gamitan ng salitang silence or pagiging tahimik. May mga taong likas ang pagiging tahimik at tahimik lang sa isang tabi, tahimik lang na nakikinig sa usapan ng kanyang mga kasamahan, pangiti-ngiti, patawa-tawa lang halos hindi mo nakikitang nakikipag agawan ng kwento sa kanyang mga kasamahan, hindi nakikipag unahan sa kayabangan. Likas akong humahanga sa mga ganitong tao kaya kung minsan nagagawa ko sa aking sarili.

Napakalaking bagay sa isang tao ang pagiging tahimik sa lahat ng bagay, maari kong sabihin na sa pagiging tahimik nagagawa niyang kontrolin ang kanyang sarili sa mga bagay na nakikita niya sa kanyang mga nakakaharap o nakakasama, nagagawa niyang kontrolin ang kanyang reaction sa mga bagay na nakikita niya o naririnig niya na mahirap gawin ng isang tao, lalo na ang reaction ng isang tao na kung makakarinig ng mga bagay na hindi pasado sa kanyang panlasa ay nakakapagsalita kaagad sa iba, andyan yung madalas nagagawa natin na hindi mo man deretsang masabi ang reaction mo sa kaharap makalipas ang ilang oras o araw nagagawa na niyang ilabas ang itinatagong reaction niya sa ibang tao.

Karamihan sa atin hindi nating magawang manahimik sa mga bagay na nakikita natin sa iba, kadalasan kung may nalalaman tayong negative na sinasabi ng ibang tao tungkol sa atin nakakapagsalita na tayo kaagad kung minsan pa sa galit natin minsan lumalampas narin tayo sa katotohanan para lang sirain o gantihan natin ang taong nagsasalita ng negative sa atin. Pero kung ating iisiping mabuti dahil sa wala tayong kakayahang maging tahimik sa lahat ng bagay bumabalik sa atin ang reaction ng ibang tao or bumabalik sa atin ang mga negative nilang nakikita sa ating pagkatao dahil likas na talaga sa atin ang pagiging maingay sa lahat ng bagay. Pero kung magagawa lang talaga natin ang pagiging tahimik walang negative na nakikita sa ating pagkatao at sa pagiging tahimik natin hindi tayo nakakagawa ng mali sa ating mga sinasabi.

Meron akong nakasama sa trabaho, isang taong napakatahimik, pinag-aralan ko ang kanyang pagkatao nung una naisip ko para siyang nag iisa sa mundo, walang kausap, walang kaibigan pero.. nagkamali ako dahil marunong din pala siya tumawa, marunong din pala makipag-kwentuhan sa kapwa at marunong din pala makisama, iba pala ang pagiging tahimik niya.. Hindi siya marunong mag ingay, hindi siya marunong mag-salita ng negative sa kanyang kapwa na kahit meron na siyang nakikitang hindi maganda sa kanyang mga kasama hindi mo makikitang nagsasalita siya laban sa kanyang kapwa, hindi siya mahilig makikisawsaw sa galit ng ibang tao, sa madaling salita hindi siya ang tipo ng tao na nang-uuri ng pagkatao ng kanyang kapwa, hindi niya hilig ang manira ng kanyang kapwa, tahimik siya kung ang pag - uusapan na ang pagkatao ng isang tao.

Ang pagiging tahimik ang kadalasang hinahangan natin sa isang tao hindi ka makakagawa ng hindi maganda sa iyong kapwa at malaya kang nakakagalaw dahil wala kang naapakang tao masama man sila o mabuti hindi sila makakapagtanim ng sama ng loob sa iyo dahil tahimik ka lang na nabubuhay dito sa mundo at malayo sa ingay ng kapaligiran.

Alam kong mahirap gawin ang pagiging tahimik dahil karamihan sa atin ay hindi kayang kontrolin ang ating sarili sa mga nakikita at naririnig.

Kung magagawa lang sana natin ang maging tahimik hindi malayong makuha mo ang resulta ng pagiging tahimik ang pag-hanga at respeto ng ibang tao sa iyo.