Masakit ang buhay, kung maisip mo na nag iisa ka na lang sa mundo,walang nagmamahal, walang kaibigan, walang dumadamay sa tuwing nakakaramdam ng kalungkutan, walang balikat na masasandalan sa panahon ng pagluha.
Masakit kung hindi ka pinapansin ng taong minamahal mo.
Hindi ka pinapansin ng mga taong itinuturing mong mga kaibigan.
Hindi ka binibigyang halaga sa inyong tahanan.
Kinakalimutan ka ng mga kaibigan mong imbitahan sa isang kasiyahan.
Pinag-iisipan kang pabaya sa mga bagay na pinipilit mong maisaayos.
Hindi pinapansin ang mga ginagawa mong kabutihan, para sa kanila lahat ng ginagawa mo mali sa kanilang paningin.
Walang dumadamay sa oras ng iyong kagipitan.
Sa oras ng iyong karamdaman wala ni isa man lang nakakaalala sa iyo.
Pakiramdam mo.. wala ng ibang makakatulong sa iyo sa tuwing dumarating ang mga suliranin mo sa buhay.
Ang hirap din minsan yung ini-ignore ka ng lahat ng nakapaligid sa iyo, para bang wala ka ng silbi sa paningin ng iba, gayong pinapakita mo naman ang lahat ng makabubuti sa kanilang paningin. Masakit sa kalooban, mahirap kalimutan.
SABI NGA NILA PAG NAMATAY WALA KA NG MARAMDAMANG SAKIT
PERO... YUNG MA IGNORE HANGGAT NABUBUHAY KA NARARAMDAMAN MO.
