Paano nga ba mapapatakbo ang ating isipan?
Paano mo maipapakita or maipaparamdam na malawak ang isipan mo?
Importante sa buhay ng isang tao kung paano nga ba natin pinapatakbo ang ating isipan, natural... lahat naman tayo may isip pero kadalasan may isip nga tayo pero
nagagamit lang natin sa natural na paraan yun bang parang kontento ka na basta may makain lang, basta may isip lang. Importante sa buhay kung paano ba patatakbuhin ang ating isipan na kailangan meron bagong likha ng galing mismo sa katas ng iyong isipan yung kaya mong paligayahin ang sarili mo sa pamamagitan ng bago mong likha na ikaw mismo ang naka-isip, yung kaya mong maipagmalaki sa iba na hindi ginamitan ng daya, kaligayahang hindi peke. Isang pag papatunay ng kagalingan sa buhay man or sa pamilya kailangan patakbuhin mo ang isipan kung paano mo sila bibigyan ng kaginhawaan or ng kaligayahan. Mahalaga ang kagalingan mo sa pag iisip sa lahat ng bagay dahil nauuna ang isipan bago gawa, nauuna ang mangarap bago maging reality.
Tulad sa pag susulat or sa pagba-blogging hindi mai-aalis na nag umpisa tayo sa grade one kung bago ka pa lang nag susulat hindi maiiwasan na gumamit ng kodigo sa exam or mangopya sa ka-klase pero... habang panahon ka na lang bang grade one? Kailangan palagi kang may bagong likha na mabibigyan mo ng magandang impact sa isipan ng mga nagbabasa yung bang meron kang laging bago. Sa tagal ko ng pagsusulat dito sa blog ko isang beses lang ako nag ''repost'' ng poste ko yung bang naisulat ko na isusulat ko uli lalagyan ko lang ng konting rekado para maiba lang ng konti sa dati, naisip ko.. isang pag amin na wala ng itakbo ang aking isipan. Sa aking paniniwala na hanggat maari ayokong ipakita na hindi ko kayang patakbuhin ang aking isipan ayokong ulit-ulitin ang nagawa ko na dahil para ko ng inamin na hindi ko na kayang patakbuhin ang isipan ko ayokong panoorin ang pelikulang napanood ko na. Kitang-kita ko sa ganyang paraan ang isipan ng isang tao na may hangganan ang kanyang isipan. Nakabase na lang ang ating pagsusulat sa kung ano ang nakasulat na balita sa pahayagan dahil hindi ka na makagawa na nagmula sa kagalingan mo, nakasunod nalang ang isipan natin sa buntot ng isipan ng ibang tao. Kailangan may sarili kang likha na bibigyan mo ng malinaw na pahayag ang bawat likha or ang bawat sinusulat mo upang maipakita natin ang kagalingan ng isipan na maaring sila ang sumunod sa buntot ng isipan mo.
Minsan... iniiwasan kong magbasa sa kapwa ko blogger hindi dahil ayaw kong basahin ang blog nila, ayaw ko dahil ang gusto ko ang lahat ng sinusulat ko galing mismo sa katas ng isipan ko yung ako talaga ang nag isip ng isusulat ko dahil diyan ako nakakaramdam ng kasiyahan ayokong maging fake ang kaligayahan ko or fake ang mga ngiti ko yun bang gusto kong patunayan sa sarili ko na hindi na ako grade one, hindi na ako grade two, gusto kong iparamdam sa nagbabasa na kaya kong patakbuhin ang isipan ko na masasabi kong nag-i-improve ang isipan ko. Kung may nakaparehas man ako ng naisulat sa kapwa ko blogger hindi ako makakaramdam sa sarili ko na guilty ako sa mga ginagawa ko. Basta meron akong naisip na isulat ginagawa ko hindi ako nag nag aalala kung may katulad man o wala ok lang basta ginagawa ko ayokong isabotahe ako mismo ng sarili kong isipan.
Mahalaga para sa akin kung ano magiging impact sa isipan ng tao kung ano ang nakikita nila sa akin sa personal man o kahit dito sa pagsusulat or kahit sa pagsasalita kadalasan nasa mabuti kaysa sa masama katulad ng madalas kong iniisip... ''Kaysa mag-isip ka ng hindi mabuti sa kapwa mo... Mag isip ka na lang ng makabubuti sa sarili mo or sa buhay mo.." (Yayaman ka pa).
No comments:
Post a Comment