Sabi ng iba... Mas maganda daw yung nag iisa, dahil nagagawa mo daw ang lahat ng naisin mong gagawin. Walang kumokontra, walang pumipigil, walang nang iistorbo. Lahat pwede mong gawin malayang malaya ka sa lahat ng bagay, walang maninisi sa iyo kung sakaling nakagawa ka man ng pagkakamali.
Para sa akin... Matagal na rin akong namamasukan dito sa malayong lugar, umabot pa ako sa ibayong dagat sa SAUDI ARABIA, KUWAIT, TAIWAN, at ngayon dito sa SOUTH KOREA. Halos buong buhay ko nasubukan ko na ang laging nag iisa. Totoo... minsan makakaramdam ka talaga ng kasiyahan kung nag iisa ka. Lahat ng maari mong gawin walang hadlang. Ngunit... sa buong panahon ng aking pag-iisa, madalas nakakaramdam din ako ng kalungkutan. At dahil sa haba ng panahon na inilagi ko na lagi akong nag iisa... sa aking naranasan, mas nakikita ko na mas marami ang kalungkutan na iyong madarama kung ikukumpara nang ako ay may kasama. Napag isip-isip ko na... hindi rin pala pwede yung lagi ka na lang nag iisa. May pera ka man o wala... Mas makakadama ka ng lubos na kasiyahan kung lagi kang may kasama. Sa panahon na nakakaranas ako ng mga sari-saring suliranin... mas nangangailangan ako ng suporta ng ibang tao o ng kasama, nangangailangan ako ng payo ng iba. Halos hindi ko malaman kung paano ko haharapin ang aking mga suliranin ng ako lang mag-isa. Minsan... mas kailangan nating humingi ng payo sa iyong mga kaibigan, sa kasama o kailangan mo ng payo ng iyong kasintahan, kailangan mo ng payo ng iyong asawa at higit sa lahat.. kailangan mo ng payo ng iyong mga magulang.
Hindi lahat ng araw ay kaya mong tumayo ng mag-isa, hindi lahat ng araw ay kaya mong harapin ang mga sularaning dumarating sa iyong buhay.
Sa ating buhay... kailangan nating lahat ang magkaroon ng karamay sa araw-araw, kailangan din natin ang meron tayong minamahal at.. merong nagmamahal sa atin.
Ang lagi nating tatandaan... ang nasa itaas ang lagi nating karamay.
No comments:
Post a Comment