Go To  Home Page

ANG TALINO NG ISANG TAO
AYON SA DAMI NG KAALAMAN
HINDI SA TAAS NG PINAG-ARALAN
^_^
KUNG NAIS MONG BALIKAN ANG NAKARAAN
TINGNAN MO SARILI MO NGAYON YAN ANG EPEKTO NG IYONG NAKARAAN
KUNG NAIS MO MALAMAN KUNG ANO ANG IYONG MAGIGING BUKAS
TINGNAN MO SARILI MO NGAYON
NAKIKINITA MO NA KUNG ANO ANG IYONG MAGIGING BUKAS
^_^
HUWAG MO HUSGAHAN ANG KAPWA NG DAHIL LANG SA
KUNG ANO ANG NARINIG MO SA IBA
^_^
MABABASA MO ANG ISIPAN NG ISANG TAO
SA PAMAMAGITAN NG KILOS AT PAGSASALITA
^_^
DI BALENG WALANG TULOG
WAG LANG WALANG GISING
^_^
ALAM MO BA... ANG TAONG AYAW TUMANGAP NG PAGKATALO
AY ANG TAONG LAGING SUMISILIP NG KAMALIAN MO
^_^
ANG ATTITUDE KO NAKADEPENDE SA KUNG PAANO
MO AKO TRATUHIN
^_^
MINSAN.. ANG SIMPLENG PAYO MO SA IBA
IYON NAMAN ANG HINDI MO MAGAWA SA SARILI
^_^
HUWAG KANG MAKIKIPAGTALO KUNG SA REYALIDAD
HINDI MO MAGAWA SA SARILI ANG
IPINAGLALABAN MO

Monday 25 April 2016

RESUME NG PAGKATAO KO

WHO  AM  I

Naniniwala  ba  kayo  na  may  mga  taong  hindi  nila  kilala  ang  kanilang  sarili?

Ang  totoo  ay  wala,  walang  taong  hindi  nakakakilala  sa  kanilang  sarili,  ang  kailangan  lang  talaga  natin  ay  matuto  tayong  tumangap  ng  katotohanan.  Likas  lang  talaga  sa  tao  ang  hindi  tumatangap  ng  katotohanan.  Kahit  alam  nilang  sinungaling  sila  pero  ayaw  nilang  tangapin  na  sinungaling  silang  tao.

Eto  ang  resume  ng  aking  pagkatao.

Bilang  anak  sa  aking  ama..
Malapit  ako  sa  aking  ama,  lagi  kong  ka-kwentuhan  ang  aking  ama,  lagi  kong  kabiruan  ang  aking  ama,  hindi  ko  inaaway  ang  aking  ama  at  hinding - hindi  ko  pinagsa-salitaan  ng  masasakit  na  salita  ang  aking  ama,  mahal  ko  ang  aking  ama.

Bilang  anak  sa  aking  ina..
Madalas  ko  kabiruan  ang  aking  ina,  hindi ako  sumasagot  ng  pabalang  sa  aking  ina,  hindi  ko  rin  pinagsasalitaan  ng  masasakit  na  salita  ang  aking  ina,  inaamo  ko  ang  aking  ina  kung  siya'y  nagagalit  o  nagtatampo  sa  akin,  mahal  ko  ang  aking  ina.

Bilang  kapatid  sa  aking  mga  kapatid..
Bunso  akong  kapatid,  lima  ang  mga  kapatid  kong  babae,  apat  naman  kaming  mga  lalaki.  Kasundo  ko  ang  lahat  ng  kapatid  kong  babae,  ako  ang  madalas  na  nagpapatawa  sa  kanila,  kung  ako  ang  nakakaluwag  hindi  ko  sila  kayang  tiisin  at  hinding - hindi  ko  sila  kayang  pagdamutan,  hanggat  kaya  ko  magbigay,  nagbibigay  ako  sa  kanila  dahil  hindi  ko  rin  sila  kayang  nakikitang  umiiyak.  Lahat  ng  naibibigay  ko  sa  iba  kong  mga  kapatid  na  babae  hindi  ko  na  sinisingil  sa  kanila,  dumadating  man  ang  pagkakataon  na  hindi  naiiwasan  medyo  nagigipit  din  ako  minsan  at  nakakaramdam  ako  ng  pagtatampo  sa  kanila  pero  hindi  ko  nagagawang  magsalita  at  isumbat  sa  kanila  ang  ano  mang  mga  bagay  na  naibigay  ko  sa  kanila  noon.  Hindi  ko  ugali  ang  humingi  ng  tulong  sa  aking  mga  kapatid,  kahit  hanggang  ngayon  kapag  bumibisita  ako  sa  kanila  gipit  man  ako  hindi  ko  nagagawang  humingi  sa  kanila  kung  bigyan  ako  salamat,  kung  hindi  ok  naman,  hindi  nalang  ako  umiimik  o  magsasalita  magpapaalam  nalang  akong  uuwi,  pero  ang  hindi  nila  alam  habang  ako'y  naglalakad  papalayo  umiiyak  ako,  tumutulo  ang  aking  mga  luha  habang  akoy  naglalakad  dahil  hindi  ko  rin  maiwasan  kaawaan  ang  aking  sarili,  inaagapan  ko  nalang  agad  na  punasan  ang  aking  mga  luha  upang  walang  ibang  makakita.  Kung  minsan  hindi  rin  naiiwasan  kung  nakakaramdam  ako  ng  konting  galit  sa  aking  mga  kapatid  na  babae  sa  hindi  rin  naiiwasang  mga  dahilan  kahit  minsan  hindi  ko  nagagawang  sila'y  komprontahin,  sigawan  o  awayin,  dahil  ayokong  nagkakaroon  kami  ng  tampuhan.  Kahit  nasa  kanila  man  ang  kasalanan  hindi  ko  parin  sila  kayang  pagalitan  o  awayin  dahil  hindi  ako  ang  taong  mahilig  mang-away  ng  kapatid.  Hanggat  kaya  kong  tumahimik  tatahimik  ako  wag  lang  kaming  magkaroon  ng  samaan  ng  loob.  Hanggang  ngayon  ako  lang  sa  mga  lalaki  ang  hindi  nagpapakita  ng  galit  sa  mga  kapatid  kong  babae.  Kahit  alam  kong  may  kakayahan  at  may  karapatan  din  naman  akong  gawin  sa  kanila  lalo't  may  kanya-kanya  at  sarili  na  kaming  buhay,  lalo  pa't  hindi  naman  sa  kanila  nangagaling  ang  aming  kinabubuhay  kaya  kong  gawin  ang  lahat  sa  kanila  pero  hindi  naman  ako  katulad  ng  iba  kong  kapatid  na  lalaki.

Sa  aking  mga  kapatid  na  lalaki,  minsan  hindi  naiiwasang  nagkakagalit,  nagkakatampuhan  at  nagkakasagutan  din.  Pero  nararamdaman  ko  akong  bunso  ang  mas  malaki  at  may  malawak  na  pang uunawa  sa  kanila,  ako  ang  may  malawak  na  pananaw  sa  kanila,  ako  ang  mas  malalim  magsalita  sa  kanila.  Kahit  sumasama  ang  loob  ko  sa  kanila  ako  ang  laging  lumalapit  para  mawala  ang  aming  samaan  ng  loob,  kahit  kaya  ko  rin  namang  makipagtigasan  sa  kanila  pero  nangingibabaw  lagi  sa  akin  ang  pakikipagkaibigan.  Lahat  sila  malalakas  uminom  ng  alak  ako  lang  ang  mahinang  uminom.

Bilang  ama  sa  aking  mga  anak..
Matapang  ako  sa  aking  mga  anak,  mahigpit  ako  minsan  sa  aking  mga  anak,  nakakatikim  sa  akin  ang  aking  mga  anak  lalo  na  kung  nawawalan sila  ng disiplina  at  pag-galang  sa  kapatid  at  sa  kanilang  ina,  sa  bawat  maling  ginagawa  binibigyan  ko  sila  ng  parusa  depende  sa  kasalanang  ginagawa,  ngayong  malalaki  na  sila  konting  salita  ko  lang  takot  na  sila,  tuwing  kumakain  kami  ng  agahan,  tanghalian  o  hapunan  doon  ko  isinasabay  na  pangaralan  sila  dahil  sa  aking  paniniwala  sumasabay  ang  aking  mga  pangaral  sa  mga  pagkaing  pumapasok  sa  kanilang  katawan  at  nasisiguro  ko  na  ang  mga  pangaral  ko  lang  ang  tanging  naririnig  sa  oras  ng  kainan, malayo  sa  TV  o  sa  alin  mang  ingay  na  maaring  umagaw  sa  kanilang  attensyon.  Madalas  kong  sinasabi  sa  kanila  ang  tama  at  mali,  madalas  ko  silang  pangaralan  na  may  kasamang  pakonsyensya  pipilitin  kong  patuluin  ang  kanilang  luha  habang  nangangaral  ako  sa  kanila.  Pilit  kong  ipakita  sa  kanila  kung  anong  ugali  meron  ako  upang  ako  ang  magsilbing  halimbawa  sa  kanila.

Awa  ng  diyos  yung  bunso  ko  binata  na  rin  ngayon  hindi  mapigil  sa  pagpu - pusoy  aba  humihingi  pa  sa  akin  ng  pang  taya.  (wala  narin  ako  magawa) nakikita  kasi  sa  akin.

Bilang  isang  asawa..
Mahal  ko  ang  aking  asawa,  lahat  ng  parte  ng  pagmamahal  ibinibigay  ko  sa  kanya.  Hindi  ako  nakikipagtaasan  ng  pride  sa  kanya,  mapagmahal  akong  asawa,  kapag  akoy  nasa  impluwensya  ng  alak  lalo  akong  nagiging  sweet  sa  kanya,  nagpapatugtug  ako  ng  mga  mellow  music  at  pilit  ko  siyang  isinasayaw  ng  sweet.  Minsan  nagkakagalit  man  kami  pero  ako  ang  laging  umuunawa  sa  kanya  may  kasalanan  man  siya  o  wala  ako  ang  laging  sumusuyo  sa  kanya,  hindi - hindi  ko  siya  kayang  saktan,  sigawan  o  pagbuhatan  ng  kamay  dahil  hindi  ko  siya  kayang  nakikitang  umiiyak  at  lalong  hindi-hindi  ko  siya  kayang  iwan  o  hiwalayan  para  lamang  sumama  sa  iba.  Minsan  hindi  man  maiwasan  dahil  lalaki  din  ako  nagkakagusto  din  ako  sa  iba  pero  hanggang  doon  lang  dahil  hindi  ko  siya  kayang  ipagpalit  sa  iba.  Lahat  ng  perang  kinikita  ko  sa  aking  pagtatrabaho  iniintriga  ko  sa  kanya  (noon  iyon),  minsan  kasi  mahigpit  humawak  ng  pera  ang  aking  asawa  kaya  natuto  narin  ako  magtago  ng  pang  tong - it,  isang  daan  lang  naman  kung  medyo  malaki - laki  ang  naiintriga  ko  sa  kanya  malaki  na  yung  dalawang  daan  iba  pa  yung  legal  na  pag - hingi  ko  sa  kanya  pang  laro.  he he he

Bilang  ako  sa  mga  taong  aking  nasa  paligid..

Pala-kaibigan  ako,  minsan  masaya  din  akong  kausap  dahil  yan  ang  alam  kong  kailangan  para  mapalapit  akong  lalo  sa  aking  mga  kaibigan.  Hindi  ako  mahilig  makipag-away  dahil  ang  laging  nasa  isipan  ko  "dapat  kaibigan  ang  hanapin  hindi  kaaway".  Mahalaga  sa  akin  yan  dahil  walang  taong  magpa-plano  sa  iyo  ng  masama.  Mahilig  akong  magkomento  minsan  sa  mga  taong  nakikita  kong  nakakagawa  ng  mali  sa  kapwa.  Kadalasan  may  mga  nagsasabi  sa  akin  na  masakit  daw  ako  magsalita  pero  sa  totoo  lang  hindi  naman  talaga  ako  masakit  magsalita  ang  katotohanan  lang  ang  masakit.  Prangka  kasi  akong  tao  alam  naman  natin  na  minsan  masakit  tangapin  ang  katotohanan  at  masakit  makarinig  ng  katotohanan.  Prangka  akong  magsalita  in  a  nice  way,  hindi  ako  mahilig  magsalita  ng  paligoy-ligoy  kung  nakita  kong  may  nagawa  kang  mali  magsasalita  ako  ng  deretsahan  sa  tao  kung  kinakailangan  akong  magsalita  pero  kung  wala  hindi  ako  nagsasalita  dahil  alam  ko  rin  naman  manahimik,  alam  ko  kung  kaylan  ako  pwedeng  magsalita,  alam  ko  rin  naman  kung  saan  ako  lulugar.

Hindi  ako  mahilig  humingi  ng  tulong  lalo  na  sa  ibang  tao,  madali  akong  masaktan  kung  hindi  ako  natutulungan  kahit  alam  kong  kaya  naman  akong  tulungan  pero  ni  minsan  hindi  ako  marunong  magtanim  ng  sama  ng  loob  sa  mga  taong  hindi  ako  natutulungan  dahil  alam  ko  naman  na  "HINDI  NILA  OBLIGASYON  NA  TULUNGAN  AKO".  Hindi  ako  katulad  ng  iba  na  kung  hindi  mo  natutulungan  ay  sila  pa  ang  may  ganang  magalit.

Hindi  ako  basta-basta  nagtitiwala  sa  tao,  binabasa  ko  munang  mabuti  ang  pagkatao  bago  ako  tuluyang  magtiwala.  Mahirap  ang  madaling  magtiwala  kahit  matagal  na  natin  silang  nakakasama  dahil  darating  ang  araw  sa  hindi  naiiwasang  pagkakataon  oras  na  magkaroon  kayo  ng  hindi  magandang  pagkakaunawaan  "MAGKAKAROON  SILA  NG  SANDATA  NA  IPANGLALABAN  SA  SA  AKIN".

Sa  paniniwala..
Hindi  ako  ang  taong  madaling  maniwala  sa  sabi-sabi  lang,  naniniwalang  totoo  kahit  hindi  napapatunayan.  Kahit  sa  religion  hindi  ako  naniniwala,  nakasulat  lang  at  sinabi  sa  bibliya  naniniwala  ng  totoo.
Karamihan  sa  mga  kasabihan  hindi  ko  pinapaniwalaan.  Madalas  kong  binabasag  ang  paniniwala  ng  aking  mga  nakakausap  pero  hindi  ko  sinasabihan  na  mali  ang  kanilang  mga  pahayag  o  paniniwala  upang  hindi  sila  makaramdam  ng  pagkapahiya.  Kung  malaman  ko  naman  na  ako  ang  may  mali  sa  mga  paniniwala  o  pahayag  hindi  ko  ugali  na  ipagpilitan  ang  alam  kong  mali.

Marunong  akong  tumangap  ng  pagkakamali,  kapag  nalaman  kong  may  mali  sa  aking  mga  paliwanag  o  paniniwala  tumatahimik  na  ako,  hindi  ko  hilig  ipagpilitan  ang  alam  kong  mali.  Kapag  nakagawa  ako  ng  hindi  maganda  sa  iba  humihingi  agad  ako  ng  sorry.

Mahilig  akong  mapag-isa,  likas  sa  akin  ang  mag-isip,  mababaw  lang  ang  aking  kaligayahan,  mas  nakakaramdam  ako  ng  kasiyahan  kung  umiinom  ng  red  horse  kahit  nag  iisa  kaysa  makipag  inuman  sa  labas  na  puro  kayabangan  lang  ang  aking  nakikita  at  naririnig.

Mahilig  akong  mamasyal  lalo  na  kung  nakamotor  pagala-gala  kahit  saan  makarating.

Sa  pakikipag-usap  sa  tao..
Mahilig  akong  makipagbigayan  ng  mga  kuro - kuro  o  opinion  sa  mga  bagay  na  pinag-uusapan,  mahilig  akong  makipag-debate.  Pero  maayos  akong  magsalita,  maayos  akong  makipag-usap.  Alam  ko  kung  paano  makipag-usap  sa  tao  na  hindi  sila  makakaramdam  ng  galit  sa  aking  mga  sinasabi.  Kaya  kong  kontrolin  ang  aking  sarili  para  maka-iwas  sa  umiinit  na  diskusyon.  Meron  akong  sistema  sa  pakikipag-diskusyon,  hindi  ko  pinipilit  na  maniwala  ang  aking  mga  nakakausap  sa  aking  mga  sinasabi  ang  mahalaga  naipahayag  ko  ang  aking  mga  nalalaman,  pagkatapos  titigil  na  ako  bahala  na  sila  kung  maniniwala  o  hindi.

Kapag  naramdaman  ko  na  mababaw  magbigay  ng  opinion  ang  aking  mga  nakaka-usap  hindi  ko  na  kinakailangan  pang  magpaliwanag  ng  lubusan  dahil  alam  ko  naman  na  hindi  rin  ako  mauunawaan.
Marunong  akong  makinig  sa  mga  sinasabi  o  kinukuwento  ng  aking  mga  nakakausap  pero  hindi  ako  madaling  maniwala.

Madali  kong  maramdaman  kung  malalim  o  mababaw  ang  isip  o  pananaw  ng  aking  nakakausap  hindi  ako  tumatagal  makipag-usap.  Hindi  rin  ako  tumatagal  makipag-usap  kapag  naramdaman  ko  na  ang  kausap  ko  ay  hindi  marunong  tumangap  ng  pagkakamali,  yun  bang  ipagpipilitan  parin  kahit  mali  mga  taong  ayaw  magpatalo,  lalo  na  yung  mga  taong  hindi  marunong  makinig  sa  kausap  ang  gusto  sila  nalang  lagi  ang  pinakikingan.

Sa  trabaho...
Hindi  ako  mahilig  makipag-paligsahan  sa  trabaho  man  o  sa  personal,  gumawa  ka  at  gagawa  din  ako   pero  ang  tatakbo  sa  isipan  ko  ay  hihigitan  ko  ang  ginagawa  mo.  Hindi  ako  mahilig  makialam  sa  trabaho  ng  iba,  hindi  rin  ako  mahilig  magsalita  ng  mali  ang  trabaho  ng  kasama  at  manisi  ng  pagkakamali  ng  iba  dahil  alam  ko  naman  na  hindi  siya  perpekto  at  alam  ko  rin  na  kahit  ako  ay  nagkakamali  din.  Ayokong  ibabato  rin  sa  akin  ang  mga  salitang  ibinabato  ko  sa  kanila.  Hahayaan  lang  kita  sa  pagtatrabaho  mo,  kung  gusto  niyang  diskarte  niya  ang  masunod  hahayaan  lang  kita  at  hindi  ko  ipagpipilitan  ang  diskarte  ko  dahil  oras  na  pumalpak  nasa  kanila  naman  ang  kredito.

Hindi  ako  mapagtanim  ng  sama  ng  loob,  kung  may  nagawa  sila  na  hindi  maganda  sa  akin  hindi  ako  nagsasalita  hahanapin  ko  kung  saan  ang  kiliti  nila  dahil  yan  lang  naman  ang  tanging  daan  para  mapangiti  ko  sila  at  mapalagay  ang  loob  nila  sa  akin.  Yan  ang  kahulugan  ng..  "KAPAG  BINATO  KA  NG  BATO,  BATUHIN  MO  NG  TINAPAY".  Hindi  naman  mahirap  gawin  yan.

Creative  din  ako..  mahilig  ako  mag  isip  ng  mga  bagay  na  maari  kong  gawin  na  ikakasiya  ng  iba.
Mahilig  akong  magsulat,  ginagawa  kong  libangan  ang  pagsusulat.

Mababa  akong  tao,  mababa  ang  kalooban  ko,  madali  akong  maawa  sa  isang  tao,  dahil  naniniwala  ako  na  ang  awa  ay  pagmamahal,  kung  hindi  ka  marunong  maawa  walang  puwang  para  ikaw  ay  magmahal.  Madalas  kung  may  nadadaanan  akong  pulubi  magbibigay  at  magbibigay  ako,  ibinabahagi  ko  rin  sa  kanila  ang  sobra  kong  kaligayahan.  Naniniwala  ako  na  ang  kabutihang  ibinibigay  natin  sa  tao  ay  ginagawaran  ng  kaligayahan  at  ang  ginagawa  nating  kasalanan  ay  ginagawaran  din  ng  kaparusahan  ng  ating  dakilang  lumikha.

Hanggang  ngayon  patuloy  parin  akong  nag-a-aral,  kadalasan  pinag-a-ralan  ko  ang  mga  taong  nakakaharap  ko,  pinag-a-aralan  ko  kung  saan  ang  kanilang  mga  kiliti  upang  mapalapit  akong  lalo  sa  kanila.  Pinag-a-aralan  ko  kung  ano  ang  kanilang  pagkatao  upang  malaman  ko  kung  dapat  ba  silang  pagkatiwalaan.  Pinag-a-aralan  ko  ang  mga  salitang  may  mga  magagandang  kahulugan  na  magagamit  ko  sa  pakikisalamuha  sa  iba.

Ang  lahat  ng  bagay  na  ginagawa  ko  ngayon  ay  bunga  ito  ng  mga  natutunan  ko  sa  aking  pag-a-aral  at  ang  mga  bagay  na  nakakamit  ko  ngayon  ay  resulta  ng  aking  mga  ginagawa.

ANG MAHIRAP SA PAGSUSULAT

ANG MAHIRAP SA PAGSUSULAT

Depende  po  iyan  sa  kung  anong  tema  ang  ating isusulat,  merong  nagsusulat  ng  tungkol  sa  mga  bali - balitang  kanyang  nasasagap  sa loob  at  labas  ng  bansa,  merong  nagsusulat  na  ang  tema  ay  tungkol  sa  kanyang  mga  nakaraan  o  karanasan,  meron  naman  ang  tungkol  sa  negosyo at  marami  pang  iba.

Pero  kung  ang  ating  isusulat  ay  ang  katulad  ng  tema  ng  mga  isinusulat  ko  ang  tungkol  sa  ugali  o  pagkatao  ng  isang  tao  kasama  na  ang  mga  alam  kong  mga  maling  paniniwala  ng  tao  ay  sadya  pong  mahirap  magsulat.

Kadalasan  ang  mga  sinusulat  ko  ay  ang  tungkol  sa  isang  tao,  sadyang  mahirap  kahit  iniisip  ko  na  may  kalayaan  naman  tayo  na  gawin  ang  lahat  ng  nais  nating  gawin  o  sabihin  at  may  kalayaan  tayong  ipahayag  ang  ating  mga  saloobin.  Hindi  naman  talaga  mai-iwasan  na  merong  mga  nasasagasaan  sa  mga  isinusulat  ko  dahil  ugali  naman  talaga  ang  kadalasang  isinusulat  ko  meron  at  meron  naman  talagang  matatamaan.

Alam  ko  noong  una  palang  ng  aking  pagsusulat  ay  alam  ko  na  talagang  may  mga  tao  akong  masasagasaan  dahil  sa  totoo  lang  may  mga  tao  talagang  ganyan.  Ang  iniisip  ko  nalang  parte  lang  naman  ito  ng  aking  kalayaan,  kalayaan  sa  pagsisiwalat  ng  aking  damdamin.  Totoo..  kadalasan  sa  mga  sinusulat  ko  ay  meron  naman  talaga  akong  pinatutungkulan  kungdi  yung  mga  taong  gumagawa  o  nakakagawa  ng  hindi  tama  sa  kapwa,  mga  taong  mapanglamang,  mga  taong  abusado,  mga  taong  nagbubulag - bulagan  kahit  alam  naman  nila  na  mali  ang  kanilang  ginagawa.  Pero  kung  hindi  ka  naman  gumagawa  ng  hindi  tama  sa  kapwa  hindi  para  sa  iyo  ang  aking  mga  sinusulat.  Pero  kung  nagagalit  ka  dahil  natamaan  ka  sa  aking  mga  sinusulat..  bakit  nila  alam  na  para  sa  kanila  ang  aking  mga  sinusulat?

Kung  nalalaman  ba  natin  na  may  mali  tayong  nagagawa  sa  kapwa  kailangan  ba  talaga  nating  magalit  sa  mga  taong  tulad  ko  na  nagsusulat?  Hindi  ba  dapat  ang  kailangan  ay  tangapin  ang  ating  mga  pagkakamali  at  ituwid  ang  ano  mang  nagagawang  mali.

Ito  ang  isang  mahirap  sa  pagsusulat..  Madalas  kahit  sa  pagsusulat  nagkakaroon  tayo  ng  kagalit,  nagkakaroon  ng  kaaway,  minsan  ang  mga  tulad  ko  na  nagsusulat  ang  madalas  nagiging  masama  pa  sa  mga  taong  natatamaan.

Hindi  naman  ako  nagmamalinis  at  hindi  ako  nagmamagaling  o  nagmamarunong,  may  lakas  lang  talaga  ako  ng  loob  na  magsulat  ng  ganito  at  pumuna  ng  mga  maling  ginagawa  ng  tao  dahil  alam  ko  at   maipagmalaki  na  ang  mga  napupuna  ko  na  maling  ginagawa  ng  iba  ay  hindi  mo  mapupuna  na  ginagawa  ko  sa  iba.  Malakas  ang  loob  kong  magsulat  ng  ganito  dahil  alam  ko  na  hindi  para  sa  akin  ang  mga  sinusulat  ko  at  hindi  ako  ang  unang -  unang  tinatamaan  sa  mga  sinusulat  ko.

Kung  ako  ay  magsusulat  para  lang  magmalinis  o  magmagaling  ang  unang -  unang  magre-react  sa  mga  isinusulat  ko  ay  ang  aking  asawa  at  mga  anak  dahil  sila  naman  talaga  ang  talagang  nakakakilala  sa  ugalit  pagkatao  ko.  Andyan  din  sa  aking  paligid  ang  aking  mga  kapitbahay  at  kamag-anak.  Sila  ang  unang  magsasalita  ng  ganito  sa  akin...

"Wala  kang  karapatang  magsalita  o  pumuna  ng  mga  maling  ginagawa  ng  iba,  kung  ikaw  mismo  ay  gumagawa  din  ng  hindi  tama  sa  kapwa".

"Bago  mo  punahin  ang  iba,  punahin  mo  muna  ang     sarili  mo".

"Humarap  ka  muna  sa  salamin".

Totoo  naman  talaga  ang  kasabihang  iyan  at  masakit  para  sa  akin  kung  pagsasabihan  ako  ng  ganyan  ng  aking  asawa  at  mga  anak,  wala  akong  mukhang  ihaharap  sa  kanila  sa  umpisa  pa  lang  titigil  na  ako  sa  pagsusulat  ng  tungkol  sa  tao.

Kaya..  mahirap  man  magsulat  patuloy  at  patuloy  pa  rin  akong  magsusulat  hanggat  may  lapis  at  papel  akong  nahahawakan,  hanggat  may  mali  akong  nakikita  sa  aking  paligid  patuloy  akong  magsusulat,  dito  ako  nakakadama  ng  kasiyahan.
Hindi  mahalaga  sa  akin  kung  may  mga  taong  nagagalit  sa  akin  dahil  sa  aking  mga  isinisulat,  ang  mahalaga  sa  akin  sa  pamamagitan  ng  aking  mga  isinusulat  maaring  makikilala  din  ako  ng  mga  tao  na  nasa  aking  paligid,  dito  masasalamin  ang  aking  pagkatao,  dito  makikita  ang  lalim  ng  aking  pag-iisip.  Ito  rin  kasi  ang  aking  paraan  para  ipaalam  sa  aking  mga  anak   kung  ano  ang  mga  tama  at  mali  sa  kanilang  mga  ginagawa,  kung  paano  mag - isip  ang  kanilang  ama,  kung  malalim  o  mababaw  ba  isipan  ng  kanilang  ama.  Para  sa  akin  walang  masama  kung  ipahayag  ko  ang  aking  mga  saloobin.

Ang  unang - unang  layunin  lang  naman  talaga  ng  aking  pagsusulat  ay  para  maglibang  at  para  mabigyan  ko  lang  din  ng  kasiyahan  ang  aking  sarili.  Walang  akong  ibang  hangad  kungdi  ang  isulat  ang  lahat  ng  nais  sabihin,  ipaalam  ang  mga  nais  ipaalam  at  iparating  ang  lahat  ng  mga  nais  iparating.  Isipin  lang  sana  natin  na  tulad  din  ninyo  ako  ng  naghahanap  ng  mapaglilibangan  at  itong  pagsusulat  ang  napili  kong   mapaglilibangan.

ELECTION

MATALINONG  BOTANTE

Panahon  nanaman  ng  election,  botohan  nanaman  at  syempre  marami  nanaman  ang  kikita  ng  pera.  Marami  nanamang  naglalabasang  mga  salita  at  mga  opinion.

Kapag  panahon  ng  election  pangkaraniwan  ko  ng  naririnig  ang  "bayaran  nanaman  ng  boto",  mga  pulitikong  nagpapakalat  ng  pera,  mga  botanteng  nag-i-isip  nanaman  kung  saan  at  sinong  pulitiko  ang  magpapakalat  ng  pera.  Para  sa  akin  tumangap  man  ng  pera  ang  isang  tao  hindi  ko  iisipin  na  pinagbibili  na  niya  ang  kanyang  boto,  grasya  na  yan  at  hindi  pwedeng  tangihan.  Kung  tangihan  ba  ng  isang  tao  ang  grsyang  lumalapit  sa  kanya  ay  masasabi  na  bang  matalino  na  siyang  botante  dahil  hindi  niya  ipinagbili  ang  kanyang  boto?  Ganyan  ako  noon  pero  ang  nangyari  nakulong  ang  taong  sa  pagkakaalam  ko  na  karapat-dapat  at  may  kakayahang  mamuno  dahil  sa  taas  ng  pinag  aralan.  Palagay  ko  hindi  ako  nag  iisa  sa  pagpili  sa  kanila,  katunayan  milyon  kaming  bumoto  sa  kanila.  Lumalabas  na  naging  bobo  rin  pala  kaming  lahat.

Paano  at  ano  ba  ang  batayan  para  maging  matalino  sa  pag pili  ng  isang  kandidato?

Kaylan  lang  may  narinig  nanaman  ako  sa  TV  na  kailangan  maging  matalino  na  tayo  sa  pagpili  ng  mga  taong  ilalagay  natin  para  manungkulan  sa  ating  gobyerno.  Maging  mapanuri,  maging  maingat,  suriing  mabuti  ang  ating  ihahalal.

Alam  ko  wala  namang  masama  sa  ganyang  payo.  Pero  para  sa  aking  pananaw  "NON  SENSE"  ang  ganyang  payo.

Bakit?

Para  sa  akin..  Ayon  sa  mga  nakita  ko  na  sa  mga  nakalipas  hindi  na  kailangan  ang  talino  sa  pagpili  ng  nararapat  na  kandidato  dahil  hindi  natin  saklaw  ang  isipan  ng  bawat  isa,  hindi  natin  saklaw  ang  isipan  ng  mga  pulitiko,  hindi  natin  alam  kung  ano  ang  takbo  ng  isipan  ng  mga  kandidato,  hindi  natin    alam  kung  sino  sa  kanila  ang  nagsasabi  ng  totoo  o  nagsisinungaling  lang,  hindi  natin  alam  kung  ano  ang  mga  binabalak  ng  isang  kandidato  kung  siya  ay  naka-upo  na.  Hindi  rin  basehan  ang  taas  ng  pinag  aralan  ng  isang  mahusay  na  kandidato,  hindi  rin  basehan  kung  magnanakaw  o  hindi.

Ang  kailangan  lang  ay  ang  taong  may  kakayahang  mai-angat  ang  antas  ng  ating  pamumuhay  yan  ang  hindi  natin  kayang  piliin  kung  sino  sa  mga  pulitiko  ang  may  taglay  ng  ganyang  kakayahan.

Ang  pagpili  ng  tamang  kandidato  ay  parang  isang  larong  basketball  lang  o  sabong  ng  manok  hindi  mo  alam  kung  sino  ang  pipiliin  mong  mananalo,  ang  lahat  ng  laban  ay  nakadepende  sa  isipan  ng  isang  manlalaro  kung  paano  nila  pagbubutihin  ang  kanilang  laro.  Pagkatapos  ng  laro  doon  mo  lang  malalaman  kung  tama  o  mali  ka  sa  pinili  mong  tao.

Hindi  natin  kailangan  ang  kandidatong  may  mataas  na  pinag aralan,  hindi  natin  kailangan  ang  kandidatong  mabait,  kandidatong  magnanakaw,  kandidatong  maraming  alam  o  walang  alam  ang  kailangan  natin  ay  ang  kandidatong  kung  paano  niya  paangatin  ang  bansang  pilipinas,  kung  paano  niya  paangatin  ang  antas  ng  ating  pamumuhay  kahit  hindi  na  gaanong  mayaman  makamit  lang  natin  ang  matiwasay  na  pamumuhay  madaling  makahanap  ng  hanapbuhay  upang  may  mapagkunan  ng  makakain  sa  araw - araw.  Yan  ang  mahirap  hanapin  at  hindi  yan  nakadepende  sa  talino.

Hindi  natin  kailangan  o  gawing  sandata  ang  talino  sa  pagpili  ng  kandidato  sa  darating  na  election,  ang  kailangan nating  gawing  sandata  ay  ang  magdasal  at  manalangin  na  sana  ang  susunod  na  mapipiling  maging  presidente  ay  yung  hahango  sa  ating  kahirapan.

Paano  kung  ang  isang  botanteng  nakapili  ng  isang  kandidato  na  nakahango  sa  ating  kahirapan  at  nagpataas  ng  antas  ng  ating  pamumuhay  ay  isang  elementary  graduate  lamang,  matatangap  ba  ng  isang  engineer  graduate  na  mas  matalinong  botante  sila  kaysa  sa  kanya?
Photobucket