Ayaw ko sanang mag kuwento dito ng mga bagay napumupukaw sa mga malalambot nyong damdamin,hangat maari ayaw kong sirain ang masasaya ninyongmga oras, ngunit lagi akong hinihikayat ng imahinasyonko na magsulat, stresstab kasi para sa akin ito.!Naalala ko nung minsan nanonood ako ng isang singingcontest sa television ang hinding hindi ko nakakalimutanhangang sa ngayon. Isang batang nasa edad katorse angsumali sa isang patimpalak, Ang amature singing contest.Bagamat may kaliitan at nasa edad pa na kung titingnan mo ang kanyang mga katungali masasabi mong walangkalaban-laban ang batang babae na ito.!Habang pinapanood ko ang mga naunang kontestanthumanga ako sa mga galing nilang kumanta, sa gandang kanilang mga kasuotan lamang na sa puntos isamapa ang kanilang kumikinang na kagandahan.Matapos ang ilang mga kontestant sumunod ay angdalaginding na nasa edad katorse ang umakyat saintablado. Simpleng kasuotan, simpleng ayos ng mukha,nag iisang sumali wala nino mang kasama kundiang lakas ng loob at determinasyon niyang sumali ano man ang kahihinatnan ng kanyang pagsali.!Tumugtug ang mga instrumento, umpisa ng kanyang pag awit, isang awit na may pamagat na!''OPEN ARMS'' Isang awit na tumatama sa klase ng kanilang pamumuhay, isang awit na humihingi ng kalinga ng mga taong nakakalimot sa kanila, isang awitna nangangailangan ng atensyon.!Nag umpisa na siyang umawitWala pa sa kalahati ang kanyang inaawit,nag umpisa na siyang lumuha, hindi na niya mapigilanang pagtulo ng luha sa kanyang mga mata, ayaw nyang sirain ang kanyang awit, ngunit...hindi na niya mapigilan ang kanyang pag iyak.Habang patuloy na tumutugtug ang mga instrumentolalong ayaw papigil ang mga luhang dumadaloy sa kanyang mga mata, habang nakatayo patuloy na ang kanyang pagiyak na tinakpan nalang niya ng dalawa niyang palad ang kanyang mga mukha na tanging hagulhol nalang ang naririnig sa mayk na kanyang hawak. Hindi na niya makuhang umawit, ngunit nanatiling nakatayo, umiiyak.!Minarapat na ng mga emsi na lapitan nalang siya upangmapawi ang kanyang pag iyak. May nagtanong sa dalagitabakit ka umiiyak ineng? Bakit hindi mo itinuloy ang iyongpagkanta? Sumagot yung dalagita, "Hindi ko po makuhang tapusinang kinakanta ko"!Bakit? ( tanong ng isa pang emsi )!Naalala ko po nanay ko.!Asan ang nanay mo ineng?(tanong ng isa pang emsi)!"Nakaburol po ngayon nanay ko"Iniwan na po kami.Sabay upo ng kaawa-awang bata na lalonghindi mapigilan ang pagiyak sa sakit nanararamdaman, sabay takip sa mukha upangkahit papaano ayaw niyang ipakita sa tao angkanyang pag iyak. Isang batang babae na gustongsumabay sa kasiyahang nagaganap,ngunit sa murangedad hindi siya makawala sa sakit na nararamdamanang pagkawala ng kanyang ina.!Bakit andito ka?Gusto ko pong magkapera para sa mga kapatidko kahit consolation prize lang po malakingbagay napo sa amin, kahit hindi na po akomanalo gusto ko ng umuwi wala pongkasama mga kapatid ko ngayon sa amin.!Labis akong humanga sa ginawa ng batangbabae, sa murang edad taglay niya angdeterminasyon at lakas ng loob alang-alangsa kanyang mga kapatid. Hindi alintana ang kahihiyan.Alam ko, sa bawat batang katulad nilamay pasko ng kaligayahan ang naghihintay sa kanila.!Lahat silang magkakapatid kinalinga at pinag-aral ng isang sponsor ng patimpalak.Ang NATIONAL BOOKSTORE.
